معنی افتوان - جستجوی لغت در جدول جو

سخن گوناگون آوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نوعهای مختلف آوردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). حدیث یا سخن را گوناگون و بنوعهای مختلف آوردن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

افشوان

(اَ شَ)

از قراء بخارا است که در چهار فرسخی آن قرارداشته است. (از معجم البلدان) (از انساب سمعانی) ، باقی گذاشتن از چیزی چیزی را. (منتهی الارب). باقی گذاشتن کسی چیزی را. (ناظم الاطباء). فزون آمدن. (آنندراج) ، افزونی نمودن، فزون آمدن در حسب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، افزون آوردن از چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). افزون آوردن. (تاج المصادر بیهقی) ، افزون کردن. (آنندراج). فضل کردن. (تاج المصادر بیهقی). افزون گردانیدن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

هفتوان

(هََ تَ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان لار دارای 129 تن سکنه. آب آن از قنات و چاه و محصول عمده اش غله، خرما و پنبه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

افعوان

(اُ عُ)

اژدهای نر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). افعی نر. (بحر الجواهر). صاحب مؤید الفضلاء گوید: در قنیه بمعنی اژدهای نر، و در تاج، مار نرینۀ باریک پهن سر آمده است. (مؤید الفضلاء). نوعی از مار خبیث. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مذکر افعی است. رجوع به البیان والتبیین ج 2 ص 71 شود

لغت نامه دهخدا

اعتوان

یکدیگر را یاری دادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). هم پشت شدن

لغت نامه دهخدا

استوان

(اُ تُ)

استوار. (جهانگیری). محکم. (برهان) (مؤید الفضلاء). متین:
پذیرفتیم و بر دین استوانیم
بجزپیغامبر با کس نخوانیم.
زراتشت بهرام.

لغت نامه دهخدا

افتتان

(اِتْ تِ)

در فتنه افتادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بفتنه افتادن. (تاج المصادر بیهقی). در فتنه واقع شدن. (از اقرب الموارد). در فتنه افتادن. (از لطائف و کنز بنقل غیاث اللغات) :
ور گریزم من روم سوی زنان
همچو یوسف افتم اندر افتتان.
مولوی.
، شگفت و عجب و تعجب. (برهان). و شگفت. (ناظم الاطباء) ، هر چیز عجب و شگفت. (ناظم الاطباء). صحیح کلمه همان افد = افت است بمعنی عجیب. (از حاشیۀ برهان چ معین). رجوع به افد شود

لغت نامه دهخدا

اختیان

دشمنیاری

معنی افتوان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما