معنی استوان
- استوان((اُ تُ))
- استوار، پایدار، قابل اعتماد، امین، مضبوط
واژههای مرتبط با استوان
استوان
- استوان
- استوار محکم متین، معتمد امین، مضبوط
استوان
- استوان
- استوار،
برای مِثال پذیرفتیم و در دین استوانیم / به جز پیغمبر پا کش ندانیم (زراتشت بهرام - مجمع الفرس - استوان)
استوان
- استوان
- استوار. (جهانگیری). محکم. (برهان) (مؤید الفضلاء). متین:
پذیرفتیم و بر دین استوانیم
بجزپیغامبر با کس نخوانیم.
زراتشت بهرام.
استوانش
- استوانش
- اثبات
استکان
- استکان
- ظرفی که در آن چای میاشامند، پیاله
استنان
- استنان
- برجستن اسپ توسنی کردن، نمایانی و ناپدیدی کتیر
استمان
- استمان
- زنهار خواهی، پناه خواهی
استوانه
- استوانه
- جسمی است گرد، بن او وسر اودو دایره میباشد وبه یکدیگر موازی
استوار
- استوار
- پایدار، ثابت، متقن، پا برجا، راسخ، متین، محکم، امین
