معنی افئده در فرهنگ فارسی عمید

فؤادها، قلب ها، دل ها، عقل ها، جمعِ واژۀ فؤاد

معنی افئده در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ فُؤآد، یعنی دل و جز آن. (از منتهی الارب). ج ِ فؤاد، بمعنی قلب و برخی باطن قلب و دسته ای پردۀ آن و گروهی بمعنی عقل گفته اند. (از اقرب الموارد). بمعنی دلها و این جمع فؤاد است که بمعنی دل باشد. (غیاث اللغات). افیده. رجوع به فؤآد و افیده شود: افئدتهم هواء، دلهای ایشان خالیست از خرد. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی)

معنی افئده در فرهنگ فارسی معین

جمع فواد، دل ها، قلب ها

معنی افئده - جستجوی لغت در جدول جو

افئده

فرهنگ فارسی عمید

افئده

لغت نامه دهخدا

افئده

فرهنگ لغت هوشیار

افئده

فرهنگ فارسی معین

افاده

تکبر، خودبینی، خودنمایی، فایده دادن، فایده رساندن، فایده گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

افاده

(اِتْ تِ)

فایده گرفتن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء). کسب فائده کردن. (از اقرب الموارد). چیزی ستاندن از کسی. (مؤیدالفضلا) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

افاده

(اِ دَ / دِ)

در تداول عامیانه، کبر. برتنی. خودفروشی. تکبر. فیس. نخوت. عجب. (یادداشت بخط مؤلف). مأخوذ از تازی، اظهار فضل و شرف در صورتی که دارای آن نباشد. (ناظم الاطباء).
- افاده کردن، کبر نمودن. فیس کردن. (یادداشت بخط مؤلف). بخود بستن فضل و شرف. (ناظم الاطباء). افاده فروختن. رجوع به افاده فروختن و کردن شود.
- بی افاده، بی کبر. بی نخوت. غیرمتکبر.
- پرافاده، پرنخوت. بسیار متکبر. بسیار خودبین.
، هنگام. وقت. موقع. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افیده

(اَفْ یِ دَ)

بمعنی دلها و این جمع فواد است که بمعنی دل باشد و حرف سوم آن همزۀ مکسور است. (آنندراج). افئده. رجوع به افئده شود، قوت دادن. (ترجمان القرآن) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر) (منتهی الارب). روزی دادن به اندازه

لغت نامه دهخدا

فائده

(ءِ دَ / دِ)

آنچه داده یا گرفته شود از دانش و مال و جز آن. ج، فوائد. (منتهی الارب). حاصل. نتیجه. نفع. سود. ثمر. بر. بار. رجوع به فایده و ترکیبات آن شود:
چون فائدۀ سلطان نانی بود از ملکت
آن ملکت یک هفته پندار که من دارم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

افده

(اُ دَ)

شکفته یعنی بازشده.

لغت نامه دهخدا

افده

(اَ دَ)

برادرزاده و خواهرزاده. کذا فی الدستور. (مؤید الفضلاء)

لغت نامه دهخدا