جمع واژۀ فؤآد، یعنی دل و جز آن. (از منتهی الارب). ج فؤاد، بمعنی قلب و برخی باطن قلب و دسته ای پردۀ آن و گروهی بمعنی عقل گفته اند. (از اقرب الموارد). بمعنی دلها و این جمع فؤاد است که بمعنی دل باشد. (غیاث اللغات). افیده. رجوع به فؤآد و افیده شود: افئدتهم هواء، دلهای ایشان خالیست از خرد. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی)
