معنی افئده
- افئده((اَ ئِ دِ یا دَ))
- جمع فواد، دل ها، قلب ها
واژههای مرتبط با افئده
افئده
- افئده
- دلها
افئده
- افئده
- فؤادها، قلب ها، دل ها، عقل ها، جمعِ واژۀ فؤاد
افئده
- افئده
- جَمعِ واژۀ فُؤآد، یعنی دل و جز آن. (از منتهی الارب). ج ِ فؤاد، بمعنی قلب و برخی باطن قلب و دسته ای پردۀ آن و گروهی بمعنی عقل گفته اند. (از اقرب الموارد). بمعنی دلها و این جمع فؤاد است که بمعنی دل باشد. (غیاث اللغات). افیده. رجوع به فؤآد و افیده شود: افئدتهم هواء، دلهای ایشان خالیست از خرد. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی)
افاده
- افاده
- کبر، تکبر، فیس، نخوت
فائده
- فائده
- آنچه داده یا گرفته شود از دانش و مال و جز آن، سود، ثمر، بار
افاده
- افاده
- فایده رساندن، سود دادن، تکبر، خودبینی
افاده
- افاده
- تکبر، خودبینی، خودنمایی، فایده دادن، فایده رساندن، فایده گرفتن
افاده
- افاده
- فایده گرفتن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء). کسب فائده کردن. (از اقرب الموارد). چیزی ستاندن از کسی. (مؤیدالفضلا) (آنندراج).
افاده
- افاده
- در تداول عامیانه، کبر. برتنی. خودفروشی. تکبر. فیس. نخوت. عجب. (یادداشت بخط مؤلف). مأخوذ از تازی، اظهار فضل و شرف در صورتی که دارای آن نباشد. (ناظم الاطباء).
- افاده کردن، کبر نمودن. فیس کردن. (یادداشت بخط مؤلف). بخود بستن فضل و شرف. (ناظم الاطباء). افاده فروختن. رجوع به افاده فروختن و کردن شود.
- بی افاده، بی کبر. بی نخوت. غیرمتکبر.
- پرافاده، پرنخوت. بسیار متکبر. بسیار خودبین.
، هنگام. وقت. موقع. (از ناظم الاطباء)