- اذی
رنجش، رنج و آزار
معنی اذی - جستجوی لغت در جدول جو
- اذی (کَ)
رنجش. ستوهی. (دستوراللغه). آزار. رنج. (مهذب الاسماء). چیزیکه آزار دهد. (آنندراج). مکروه. (مهذب الاسماء). آزرده شدن. رنجه شدن. (آنندراج). رنجور شدن. (زوزنی) :
چون ملک تسبیح حق را کن غذا
تا رهی همچون ملایک از اذی.
مولوی.
چون ملک تسبیح حق را کن غذا
تا رهی همچون ملایک از اذی.
مولوی.
- اذی (اَ ذی ی / اَ)
مرد بسیار رنجنده. مرد بسیار متأذی شونده. (آنندراج).
- اذی (اَ)
اذ. آنکه بالطبع قرار نگیرد در جائی بی آنکه او را دردی یا مرضی باشد. (منتهی الارب). حیوانی که بیک جا قرار نگیرد از شوخی: بعیرٌ اذ. مؤنث: اذیه: ناقهٌ اذیه. (منتهی الارب)
- اذی ((اَ یّ))
مرد بسیار رنجیده، مرد بسیار متأذی شونده، مرد بسیار رنجاننده، بسیار آزار رساننده
- اذی ((اَ ذا))
آزار، رنج، خس و خاشاک، رنجش، رنجه کردن، رنجیدن، پلیدی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کَ)
لغت نامه دهخدا
رجوع به اذیت شود، ثفل دانه که روغن ازآن کشیده باشد و آنرا هروهل و کنجاره نیز خوانند. (جهانگیری). کنجاره را گویند که ثفل دانۀ روغن گرفته باشد. (برهان قاطع)
رنج شدید، شکنجه، اذیّت، آزار
