معنی اخصاء در لغت نامه دهخدا

برادر مساعدت، دو تن به این نام خوانده شده اند: نخست امیری از سبط دان (سفر اعداد 1:12 و 2:25 و 7:66 و 10:25) ، دوّم رئیسی از بن یامینیان بود که بداود ملحق شد. (کتاب اول تواریخ ایام 12:3) (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

اخناء

(غَ وَ)

هلاک کردن. (زوزنی) (منتهی الارب) : اخنی علیهم، هلاک کرد آنان را.

لغت نامه دهخدا

اخواء

(غَ)

گرسنه شدن.

لغت نامه دهخدا

ارصاء

(کَ)

پائیدن در جائی و نگذاشتن آنرا. (منتهی الأرب)

لغت نامه دهخدا

اعصاء

(اَ)

جمع واژۀ عصا، بمعنی چوب و چوب دستی. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اعص. (منتهی الارب) ، غراب اعصم، زاغ سرخ پا و سرخ منقار یا زاغ که در بال او پر سپید یا زاغ که پر نوک هر دو بال او سپید باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). غراب که دو پای و منقار آن سرخ باشد و گفته اند که آن زاغ که در دو بال آن پر سپیدی باشد زیرا که پرهای پرندگان بمنزلۀ دست است برای آنها و گویند: این بمانند ’الابلق العقوق و بیض الانوق’است که به هر چیز عزیزالوجود اطلاق شود. (از اقرب الموارد). زاغ دو پای یا دو بال سپید. زاغ سرخ منقار و سرخ پای. (یادداشت بخط مؤلف). و رجوع به غراب شود

جَمعِ واژۀ عَصا، بمعنی چوب و چوب دستی. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اَعْص. (منتهی الارب) ، غراب اعصم، زاغ سرخ پا و سرخ منقار یا زاغ که در بال او پر سپید یا زاغ که پر نوک هر دو بال او سپید باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). غراب که دو پای و منقار آن سرخ باشد و گفته اند که آن زاغ که در دو بال آن پر سپیدی باشد زیرا که پرهای پرندگان بمنزلۀ دست است برای آنها و گویند: این بمانند ’الابلق العقوق و بیض الانوق’است که به هر چیز عزیزالوجود اطلاق شود. (از اقرب الموارد). زاغ دو پای یا دو بال سپید. زاغ سرخ منقار و سرخ پای. (یادداشت بخط مؤلف). و رجوع به غراب شود

لغت نامه دهخدا

اعصاء

برآمدن چوب انگور و بار نیاوردن: اعصی الکرم اعصاءً، برآمد چوب انگور... (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بیرون آمدن چوبهای انگور و میوه ندادن آن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اشصاء

(نَ)

اشصاء بصر، واکردن چشم و برداشتن آنرا. (از منتهی الارب). اشصی بصره اشصاءً، اشخصه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بخصاء

(بَ)

زنی که در چشم خانه وی گوشت پاره ای رسته باشد. ج، بخص. (ناظم الاطباء). و رجوع به بخص و ابخص شود

لغت نامه دهخدا

اقصاء

دور گردانیدن، برگزیدن، دورکردن، به دور فرستادن، به پایان رسیدن، راندن

فرهنگ لغت هوشیار

افصاء

رستن رهایی یافتن رهایش باز ایستادن

فرهنگ لغت هوشیار

اعصاء

جمع عصا، دستواره ها چوبدست ها

فرهنگ لغت هوشیار

اخصات

جمع اخص

فرهنگ لغت هوشیار

احصاء

شمردن شماره کردن، بر شماری، به یاد سپردن، دریافتن شمردن تعدید شماره کردن ضبط کردن حفظ آمار گرفتن سرشماری کردن توضیح اصل این کلمه در عربی از حصی است بمعنی سنگریزه زیرا که با سنگریزه میشمرده اند و بعد مصدر احصاء از حصی ساخته شده است

فرهنگ لغت هوشیار