- احظاظ (عَ گُ تَ)
بابهره شدن. بخت مند گردیدن. (منتهی الارب). دولتی گشتن
معنی احظاظ - جستجوی لغت در جدول جو
- احظاظ
بهره مندی، بختمندی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِذْ ذِ)
لغت نامه دهخدا
پوست باز کردن از درخت تر تا خشک گردد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گویند: امظظت العود الرطب، پوست باز کردم از آن تا خشک گردد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، شیر خورانیدن کودک و شتر بچه را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). شیر دادن به کودک. (از اقرب الموارد)
(اِ نَ)
لغت نامه دهخدا
صاحب عظاظ گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : اعظه اﷲ، صاحب عظاظ گرداند خدا او را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مرد بیهوده گوی. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)
(عَ فَ)
لغت نامه دهخدا
تفضیل دادن بر. ترجیح نهادن بر. افزونی نهادن، احفار مهر، افتادن دندانهای ثنایا و رباعیات کرّه. (منتهی الارب) ، احفار کسی چاهی را، یاری دادن کسی را در کندن چاه. (منتهی الارب)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
ملازم گرفتن. (تاج المصادر بیهقی). ملازم گرفتن و ملازم شدن. (مؤید الفضلاء). لازم بودن چیزی را. (منتهی الارب). مداومت کردن. لازم گرفتن و جدا نشدن از چیزی. ترک نکردن چیزی، و منه: الظوا بیاذاالجلال و الاکرام، یعنی لازم گیرید ذکریا ذاالجلال والاکرام را. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب).
