معنی احظاء احظاء (عَ فَ) تفضیل دادن بر. ترجیح نهادن بر. افزونی نهادن، احفار مهر، افتادن دندانهای ثنایا و رباعیات کرّه. (منتهی الارب) ، احفار کسی چاهی را، یاری دادن کسی را در کندن چاه. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
