معنی اثقوب - جستجوی لغت در جدول جو

اثقوب

لغت نامه دهخدا

مثقوب

سوراخ شده، سوراخ دار

فرهنگ فارسی عمید

ثقوب

نافذرای گردیدن

فرهنگ فارسی عمید

اثقب

(اَ قُ)

جمع واژۀ ثقب. دیوارها، خوشۀ خرما. اثکال. اثکون. عرجون. ج، اثاکل، اثاکیل

لغت نامه دهخدا

اثوب

(اَ وَ)

ابن ازهر، اخو بنی جناب، شوهر قیله بنت مخرمه صحابیه. ابن ماکولا ذکر او آورده است. (تاج العروس) ، کم نصرت. کم خیر، سست کار، سست رو، تکۀ دیوانه. ج، ثول. (منتهی الارب). صحابه افرادی بودند که در جریان نزول وحی، شاهد زنده ی اتفاقات تاریخی اسلام بودند. حضور این افراد در کنار پیامبر باعث شد سنت نبوی از طریق آنان به نسل های بعد منتقل شود. اصطلاح «صحابی» در منابع اسلامی، منزلتی ویژه دارد و به افراد خاصی تعلق می گیرد.

لغت نامه دهخدا

ثقوب

(تَ سَلْ لُ)

ثقابت. ثقب، روشن شدن ستاره، افروخته شدن، دمیدن بوی، نافذ رای گردیدن، بسیارشیر شدن شتر. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ثقوب

(ثَ)

آتش افروزینه. آتش گیره. هیمۀ خرد که به آن آتش برافروزند. ج، ثقب

لغت نامه دهخدا

ثقوب

(ثُ)

جمع واژۀ ثقب