معنی اثر در فرهنگ فارسی عمید

نشان، علامت، جای پا، نشان قدم، آنچه از کسی یا چیزی باقی و برجای بماند، حدیث و خبر، تاثیر، محصولی که از یک هنرمند باقی می ماند

معنی اثر در لغت نامه دهخدا

امیر اثر، ملکشاهی. صاحب حبیب السیر در احوال حسن صباح آرد: کار اسمعیلیه ترقی تمام گرفت و قلعۀ گردکوه و لامسر نیز بتحت تصرف حسن صباح درآمد آنگاه فدائیان جهت قتل علما و نقبا جماعتی که باملاحده تعصب داشتند در اطراف متفرق گشتند و از آن جمله... در ماه محرم سنۀ تسع و ثمانین و اربعمائه (489 هَ. ق.) امیر اثر ملکشاهی بزخم تیغ حسن خوارزمی رخت هستی بباد فنا داد. رجوع به حبط ج 1 ص 364 شود، شفیعائی (آخوند...). از متأخرین شعرای شیراز و صاحب دیوانی است حاوی 11000 بیت. وفات او در سال 1113 هَ. ق. به لار بود. (قاموس الأعلام)

معنی اثر در لغت نامه دهخدا

بر گشنی داشتن. (تاج المصادر).

معنی اثر در لغت نامه دهخدا

عقب. ایز. حف ّ. حفف:خرج فی اثره، برآمد پس او. (منتهی الارب)، نقل کردن حدیث. روایت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی)، برگزیدن

معنی اثر در لغت نامه دهخدا

آنکه خود را بر اقران برگزیدن خواهد به صفات نیکو. آنکه گزیند چیزهای خوب را برای خود، نه برای یاران، پیه ناک گردیدن: اثرب الکبش، پیه ناک گردید قچقار. (منتهی الارب)

معنی اثر در لغت نامه دهخدا

نشان زخم که بعد صحت باقی ماند، اثرت الارض، کثر ثراها. (منتهی الارب)، اثراء مطر، تا ثری رسیدن باران. (منتهی الارب). تر کردن باران خاک را. (تاج المصادر بیهقی)، بسیار شدن ثَری (تری و نم و گل نمناک) در زمین