- آسوز
بوی تیز بول در زمین و بستر و یا جامه
معنی آسوز - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
شفق، هنگام طلوع خورشید، نام شرابی مست کننده که از قند سیاه درست می کنند، نام محلی درمسیرلار به لنگه
باد بسیار سرد، کنایه از غم بسیار، بن مضارع سوختن، پسوند متصل به واژه به معنای سوزنده مثلاً جان سوز، جهان سوز، خانمان سوز، دلسوز،
سوزش، اشتعال، آتش
سوز و ساز: کنایه از صبر و بردباری در برابر ناکامی ها و مصیبت ها
سوز و گداز: کنایه از بی تابی و بی قراری
سوزش، اشتعال، آتش
سوز و ساز: کنایه از صبر و بردباری در برابر ناکامی ها و مصیبت ها
سوز و گداز: کنایه از بی تابی و بی قراری
آموختن، آموزنده، آموختن، یاد گرفتن،
پسوند متصل به واژه به معنای یاد گیرنده مثلاً بدآموز، خودآموز، دانش آموز، کارآموز، هنرآموز،
پسوند متصل به واژه به معنای آموخته مثلاً دست آموز،
پسوند متصل به واژه به معنای یاد دهنده مثلاً ادب آموز
پسوند متصل به واژه به معنای یاد گیرنده مثلاً بدآموز، خودآموز، دانش آموز، کارآموز، هنرآموز،
پسوند متصل به واژه به معنای آموخته مثلاً دست آموز،
پسوند متصل به واژه به معنای یاد دهنده مثلاً ادب آموز
شیر غلیظ و زرد رنگ چهارپایان اهلی که پس از زایمان آن ها تا سه روز دوشیده می شود، فلّه، فرشه، شمه، پله، زهک، کلستروم، شیرماک
نام محلی در راه لار به لنگه میان کوخرد و کررضائی
سوزنده،
سوزش، (فرهنگ رشیدی) (آنندراج) :
عجب نیست از سوز من گربباغ
بتوفد درخت و بسوزد گیاغ،
بهرامی،
پیران جهاندیده و گرم و سرد روزگار چشیده از سرشفقت و سوز گویند، (تاریخ بیهقی)،
از بهر غرقه کردن و سوز مخالفت
با هم موافقند بطبع آب و نار تیغ،
مسعودسعد،
بی جمال یوسف و بی سوز یعقوب از گزاف
توتیایی ناید از هر باد و از هر پیرهن،
سنایی،
و با اینهمه درد فراق بر اثر و سوز هجران منتظر، (کلیله و دمنه)،
مگردان سوز من با خون چشمم
سوی دل بازگردانم ز دیده،
خاقانی،
بصد محنت آورد شب را بروز
همه روز نالید با درد و سوز،
نظامی،
سرود پهلوی در نالۀ چنگ
فکنده سوز و آتش در دل سنگ،
نظامی،
نیست آن سوز از کس دیگر
بل همان سوز آتش افروز است،
عطار،
گرفتار در دست برگشته روز
همی گفت با خود بزاری و سوز،
سعدی،
دو عاشق را بهم بهتر بود روز
دو هیزم را بهم خوشتر بود سوز،
سعدی،
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است،
حافظ،
چه گویمت که ز سوز درون چه می بینم
ز اشک پرس حکایت که من نیم غماز،
حافظ
سوزش، (فرهنگ رشیدی) (آنندراج) :
عجب نیست از سوز من گربباغ
بتوفد درخت و بسوزد گیاغ،
بهرامی،
پیران جهاندیده و گرم و سرد روزگار چشیده از سرشفقت و سوز گویند، (تاریخ بیهقی)،
از بهر غرقه کردن و سوز مخالفت
با هم موافقند بطبع آب و نار تیغ،
مسعودسعد،
بی جمال یوسف و بی سوز یعقوب از گزاف
توتیایی ناید از هر باد و از هر پیرهن،
سنایی،
و با اینهمه درد فراق بر اثر و سوز هجران منتظر، (کلیله و دمنه)،
مگردان سوز من با خون چشمم
سوی دل بازگردانم ز دیده،
خاقانی،
بصد محنت آورد شب را بروز
همه روز نالید با درد و سوز،
نظامی،
سرود پهلوی در نالۀ چنگ
فکنده سوز و آتش در دل سنگ،
نظامی،
نیست آن سوز از کس دیگر
بل همان سوز آتش افروز است،
عطار،
گرفتار در دست برگشته روز
همی گفت با خود بزاری و سوز،
سعدی،
دو عاشق را بهم بهتر بود روز
دو هیزم را بهم خوشتر بود سوز،
سعدی،
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است،
حافظ،
چه گویمت که ز سوز درون چه می بینم
ز اشک پرس حکایت که من نیم غماز،
حافظ
(دَ / دُو لَ بَ اَ)
لغت نامه دهخدا
که به آتش تباه نشود. قائم النار. (یادداشت مؤلف). ناسوز. که نمی سوزد. که از آتش گزند نمی بیند. ناسوزنده: آجر نسوز. پنبۀ نسوز. خاک نسوز. صندوق نسوز
نام رب النوع بزرگ آشوریان
(غو / غُزْ)
لغت نامه دهخدا
آغز. شیر مادۀ نوزائیده. ماک. شیرماک. پله. پلّه. فله. فلّه. فرش. فرشه. زهک. گورماست. لبا. کنف.
- مثل آغوز، ماستی ستبر
- مثل آغوز، ماستی ستبر
نام درختی است جنگلی که از چوب آن میز و صندلی و مانند آن سازند و در جنگلهای ایران بسیار است
در کلمات مرکبه چون بدآموز و خودآموز و غیره، مخفف آموزنده است:
سزد گر ز خویشان افراسیاب
بدآموز دارد دو دیده پرآب،
فردوسی،
نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد،
حافظ،
،
در دست آموز و جز آن، مخفف آموزیده یعنی آموخته است:
ای دل من زوبهر حدیث میازار
کاین بت فرهخته نیست هست نوآموز،
دقیقی،
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پا نباشد مرغ دست آموز را،
سعدی،
،
آموزش، عمل آموختن، تعلیم:
چو فارغ شد از پند و آموز مرد
ببستند پیمان و سوگند خورد،
شمسی (یوسف و زلیخا)
سزد گر ز خویشان افراسیاب
بدآموز دارد دو دیده پرآب،
فردوسی،
نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد،
حافظ،
،
در دست آموز و جز آن، مخفف آموزیده یعنی آموخته است:
ای دل من زوبهر حدیث میازار
کاین بت فرهخته نیست هست نوآموز،
دقیقی،
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پا نباشد مرغ دست آموز را،
سعدی،
،
آموزش، عمل آموختن، تعلیم:
چو فارغ شد از پند و آموز مرد
ببستند پیمان و سوگند خورد،
شمسی (یوسف و زلیخا)
راسو، کفش و نعلین، سوی و جانب، (بادّعای بعض فرهنگهای نو، و این کلمه در برهان و جهانگیری نیست)
نام شرابی مسکر که بهند کنند از قند سیاه و پوست مغیلان، (مخزن الادویه)
نام شرابی مسکر که بهند کنند از قند سیاه و پوست مغیلان، (مخزن الادویه)
التهاب، حرارت، سوزش، برد، سرما، رشک، کینه، اشتیاق، شور، داغ، درد، عشق
آسیاب
گردو
درمقام طعنه و نفرینبسوز، خاکستر شو
نام دهکده ای در دهستان بالا لاریجان آمل
آهسته آرام
اسب کبود رنگ، سرمای زیاد، لذت