- Streak
رگه انداختن، رگه
معنی Streak - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بخار کردن، بخار
محکم، تنگ
خش خش کردن
صحبت کردن، صحبت کن
دزدیدن، یواشکی
بستن، بند
منحرف شدن، سرگردان
دزدی کردن، دزدی کن
مقدمه مفهومی درباره واژه
گسترده (Spread) در فناوری اطلاعات به فرآیند توزیع داده ها، منابع محاسباتی یا پردازش در چندین مکان فیزیکی یا منطقی اشاره دارد که معمولاً برای بهبود کارایی، تحمل پذیری خطا یا مقیاس پذیری انجام می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم های توزیع شده، پایگاه داده های غیرمتمرکز، محاسبات ابری، شبکه های محتوا و الگوریتم های پردازش موازی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. توزیع داده در سیستم های پایگاه داده NoSQL
2. پخش محتوا در شبکه های CDN
3. توزیع بار پردازشی در خوشه های سرور
4. الگوریتم های انتشار در شبکه های کامپیوتری
5. محاسبات لبه ای (Edge Computing)
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های مدرن، گسترده سازی به عنوان راهکاری برای مقابله با محدودیت های مقیاس پذیری عمل می کند. در سیستم های تحمل پذیر خطا، از طریق تکثیر داده ها قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. در شبکه های بزرگ، کارایی را با کاهش فاصله تا کاربر نهایی بهبود می بخشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم گسترده سازی در دهه 1970 با ظهور شبکه های کامپیوتری مطرح شد. دهه 1990 شاهد رشد سیستم های توزیع شده بود. امروزه با ظهور اینترنت اشیا و محاسبات لبه ای به اوج اهمیت خود رسیده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گسترده با توزیع شده تفاوت دارد: اولی بیشتر به عمل توزیع اشاره دارد، دومی به وضعیت سیستم. با replicate نیز متفاوت است که به تکثیر داده ها می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه های توزیع محاسبات مانند Dask. در JavaScript با تکنولوژی های WebRTC برای ارتباط همتا به همتا. در سیستم های پایگاه داده با مکانیزم های sharding. در شبکه های محتوا با پروتکل های اختصاصی CDN.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: گسترده سازی همیشه عملکرد را بهبود می بخشد (در حالی که ممکن است هزینه های هماهنگی افزایش یابد). چالش اصلی: مدیریت یکپارچگی داده ها در محیط های گسترده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
گسترده سازی یکی از راهکارهای کلیدی در طراحی سیستم های مقیاس پذیر مدرن است. توسعه دهندگان باید با الگوها و چالش های مرتبط با آن آشنا باشند.
گسترده (Spread) در فناوری اطلاعات به فرآیند توزیع داده ها، منابع محاسباتی یا پردازش در چندین مکان فیزیکی یا منطقی اشاره دارد که معمولاً برای بهبود کارایی، تحمل پذیری خطا یا مقیاس پذیری انجام می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم های توزیع شده، پایگاه داده های غیرمتمرکز، محاسبات ابری، شبکه های محتوا و الگوریتم های پردازش موازی استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. توزیع داده در سیستم های پایگاه داده NoSQL
2. پخش محتوا در شبکه های CDN
3. توزیع بار پردازشی در خوشه های سرور
4. الگوریتم های انتشار در شبکه های کامپیوتری
5. محاسبات لبه ای (Edge Computing)
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های مدرن، گسترده سازی به عنوان راهکاری برای مقابله با محدودیت های مقیاس پذیری عمل می کند. در سیستم های تحمل پذیر خطا، از طریق تکثیر داده ها قابلیت اطمینان را افزایش می دهد. در شبکه های بزرگ، کارایی را با کاهش فاصله تا کاربر نهایی بهبود می بخشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم گسترده سازی در دهه 1970 با ظهور شبکه های کامپیوتری مطرح شد. دهه 1990 شاهد رشد سیستم های توزیع شده بود. امروزه با ظهور اینترنت اشیا و محاسبات لبه ای به اوج اهمیت خود رسیده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گسترده با توزیع شده تفاوت دارد: اولی بیشتر به عمل توزیع اشاره دارد، دومی به وضعیت سیستم. با replicate نیز متفاوت است که به تکثیر داده ها می پردازد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه های توزیع محاسبات مانند Dask. در JavaScript با تکنولوژی های WebRTC برای ارتباط همتا به همتا. در سیستم های پایگاه داده با مکانیزم های sharding. در شبکه های محتوا با پروتکل های اختصاصی CDN.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج: گسترده سازی همیشه عملکرد را بهبود می بخشد (در حالی که ممکن است هزینه های هماهنگی افزایش یابد). چالش اصلی: مدیریت یکپارچگی داده ها در محیط های گسترده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
گسترده سازی یکی از راهکارهای کلیدی در طراحی سیستم های مقیاس پذیر مدرن است. توسعه دهندگان باید با الگوها و چالش های مرتبط با آن آشنا باشند.
راه راه، رگه دار
فشار، استرس
گسترش دادن، گسترش
کریچ کردن، جیرجیر
خیابانی، خیابان
تاکید کردن، استرس، فشار
فریاد زدن، جیغ زدن
مقدمه مفهومی درباره واژه
جریان در فناوری اطلاعات به فرآیند انتقال یا پردازش داده ها به صورت پیوسته و بدون نیاز به ذخیره سازی کامل اشاره دارد. این مفهوم در بسیاری از حوزه های IT از پردازش داده تا ارتباطات شبکه نقش محوری ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، جریان ها برای کار با داده های I/O استفاده می شوند. در شبکه، جریان داده به انتقال پیوسته محتوا اشاره دارد. در پردازش داده، جریان ها امکان تحلیل بلادرنگ را فراهم می کنند. در پخش رسانه، فناوری های استریمینگ بر اساس این مفهوم کار می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. سرویس های ویدیویی مانند Netflix از جریان ویدیو استفاده می کنند. 2. سیستم های مالی از جریان داده برای تحلیل بلادرنگ بازار بهره می برند. 3. پروتکل های شبکه مانند TCP از جریان داده پشتیبانی می کنند. 4. در Node.js، جریان ها برای کار با داده های حجیم استفاده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، جریان ها امکان پردازش داده ها با حجم بالا و کمترین تأخیر را فراهم می کنند. در سیستم های توزیع شده، جریان ها پایه ارتباط بین میکروسرویس ها هستند. در پردازش کلان داده، معماری های مبتنی بر جریان مانند Apache Kafka کاربرد گسترده ای دارند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جریان از دهه 1960 در سیستم های عامل مطرح شد. در دهه 1990 با ظهور اینترنت، جریان های شبکه اهمیت یافتند. امروزه با رشد داده های بلادرنگ، سیستم های پردازش جریان مانند Apache Flink (2014) توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جریان نباید با ’’فایل’’ اشتباه گرفته شود. فایل ها داده های ایستا هستند، در حالی که جریان ها پویا و پیوسته هستند. همچنین جریان با ’’دسته ای’’ (batch) متفاوت است - پردازش دسته ای روی داده های ذخیره شده کار می کند، نه داده های در جریان.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java: کلاس های InputStream/OutputStream. در Python: کتابخانه io. در C++: کتابخانه iostream. در JavaScript: Stream API در Node.js. در SQL: جریان های داده با Oracle Streams.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که جریان ها همیشه سریع تر هستند، در حالی که برای داده های کوچک ممکن است سربار داشته باشند. چالش اصلی مدیریت حالت (state) در جریان های بی پایان و رسیدگی به خطاها در سیستم های بلادرنگ است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق از جریان ها و کاربردهای آن برای توسعه سیستم های مدرن ضروری است. استفاده مناسب از این مفهوم می تواند به طراحی سیستم های مقیاس پذیر و پاسخگو منجر شود.
جریان در فناوری اطلاعات به فرآیند انتقال یا پردازش داده ها به صورت پیوسته و بدون نیاز به ذخیره سازی کامل اشاره دارد. این مفهوم در بسیاری از حوزه های IT از پردازش داده تا ارتباطات شبکه نقش محوری ایفا می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، جریان ها برای کار با داده های I/O استفاده می شوند. در شبکه، جریان داده به انتقال پیوسته محتوا اشاره دارد. در پردازش داده، جریان ها امکان تحلیل بلادرنگ را فراهم می کنند. در پخش رسانه، فناوری های استریمینگ بر اساس این مفهوم کار می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. سرویس های ویدیویی مانند Netflix از جریان ویدیو استفاده می کنند. 2. سیستم های مالی از جریان داده برای تحلیل بلادرنگ بازار بهره می برند. 3. پروتکل های شبکه مانند TCP از جریان داده پشتیبانی می کنند. 4. در Node.js، جریان ها برای کار با داده های حجیم استفاده می شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، جریان ها امکان پردازش داده ها با حجم بالا و کمترین تأخیر را فراهم می کنند. در سیستم های توزیع شده، جریان ها پایه ارتباط بین میکروسرویس ها هستند. در پردازش کلان داده، معماری های مبتنی بر جریان مانند Apache Kafka کاربرد گسترده ای دارند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم جریان از دهه 1960 در سیستم های عامل مطرح شد. در دهه 1990 با ظهور اینترنت، جریان های شبکه اهمیت یافتند. امروزه با رشد داده های بلادرنگ، سیستم های پردازش جریان مانند Apache Flink (2014) توسعه یافته اند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
جریان نباید با ’’فایل’’ اشتباه گرفته شود. فایل ها داده های ایستا هستند، در حالی که جریان ها پویا و پیوسته هستند. همچنین جریان با ’’دسته ای’’ (batch) متفاوت است - پردازش دسته ای روی داده های ذخیره شده کار می کند، نه داده های در جریان.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java: کلاس های InputStream/OutputStream. در Python: کتابخانه io. در C++: کتابخانه iostream. در JavaScript: Stream API در Node.js. در SQL: جریان های داده با Oracle Streams.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که جریان ها همیشه سریع تر هستند، در حالی که برای داده های کوچک ممکن است سربار داشته باشند. چالش اصلی مدیریت حالت (state) در جریان های بی پایان و رسیدگی به خطاها در سیستم های بلادرنگ است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک عمیق از جریان ها و کاربردهای آن برای توسعه سیستم های مدرن ضروری است. استفاده مناسب از این مفهوم می تواند به طراحی سیستم های مقیاس پذیر و پاسخگو منجر شود.
جاری شدن، جریان
مقدمه مفهومی درباره واژه
دستور break یا ’’شکستن’’ یکی از عبارات کنترلی پایه در برنامه نویسی است که برای خاتمه دادن به اجرای حلقه ها (for، while، do-while) یا ساختارهای switch-case استفاده می شود. این دستور هنگام مواجهه با شرایط خاص، اجرای بلوک جاری را متوقف می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های شی گرا برای خروج از حلقه های تودرتو. در پردازش آرایه ها هنگام یافتن عنصر مورد نظر. در الگوریتم های جستجو برای توقف پس از یافتن نتیجه. در ساختارهای switch برای جلوگیری از fall-through. در دیباگینگ برای توقف موقت اجرا.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در جستجوی خطی: پس از یافتن مقدار مورد نظر حلقه شکسته می شود. در پردازش رویدادها: هنگام مواجهه با رویداد خاصی از حلقه خارج می شویم. در برنامه های کنسولی: برای خروج از منوهای تودرتو استفاده می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
بهینه سازی عملکرد با جلوگیری از اجرای غیرضروری. افزایش خوانایی کد با مشخص کردن نقاط خروج صریح. کنترل جریان اجرا در برنامه های پیچیده. کاهش مصرف منابع در عملیات های سنگین.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در زبان FORTRAN (1957) به عنوان EXIT معرفی شد. در ALGOL (1958) با نام break استاندارد شد. در C (1972) به صورت کنونی پیاده سازی شد. امروزه در اکثر زبان های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با continue تفاوت دارد که فقط تکرار جاری را می شکند. با return متفاوت است که کل تابع را ترک می کند. با exit فرق دارد که کل برنامه را خاتمه می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/Java/JavaScript: break;. در Python: break. در Ruby: break. در PowerShell: break. در Shell: break. در Swift: break. در Kotlin: break.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
استفاده بیش از حد می تواند خوانایی کد را کاهش دهد. خروج از حلقه های تودرتو نیاز به برچسب گذاری دارد. در برخی زبان ها فقط برای داخلی ترین حلقه کار می کند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
ابزاری ضروری برای کنترل جریان اجرا. استفاده به جا باعث بهینه سازی کد می شود. در آموزش باید به تفاوت آن با دستورات مشابه تأکید شود.
دستور break یا ’’شکستن’’ یکی از عبارات کنترلی پایه در برنامه نویسی است که برای خاتمه دادن به اجرای حلقه ها (for، while، do-while) یا ساختارهای switch-case استفاده می شود. این دستور هنگام مواجهه با شرایط خاص، اجرای بلوک جاری را متوقف می کند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های شی گرا برای خروج از حلقه های تودرتو. در پردازش آرایه ها هنگام یافتن عنصر مورد نظر. در الگوریتم های جستجو برای توقف پس از یافتن نتیجه. در ساختارهای switch برای جلوگیری از fall-through. در دیباگینگ برای توقف موقت اجرا.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در جستجوی خطی: پس از یافتن مقدار مورد نظر حلقه شکسته می شود. در پردازش رویدادها: هنگام مواجهه با رویداد خاصی از حلقه خارج می شویم. در برنامه های کنسولی: برای خروج از منوهای تودرتو استفاده می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
بهینه سازی عملکرد با جلوگیری از اجرای غیرضروری. افزایش خوانایی کد با مشخص کردن نقاط خروج صریح. کنترل جریان اجرا در برنامه های پیچیده. کاهش مصرف منابع در عملیات های سنگین.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در زبان FORTRAN (1957) به عنوان EXIT معرفی شد. در ALGOL (1958) با نام break استاندارد شد. در C (1972) به صورت کنونی پیاده سازی شد. امروزه در اکثر زبان های مدرن وجود دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با continue تفاوت دارد که فقط تکرار جاری را می شکند. با return متفاوت است که کل تابع را ترک می کند. با exit فرق دارد که کل برنامه را خاتمه می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در C/Java/JavaScript: break;. در Python: break. در Ruby: break. در PowerShell: break. در Shell: break. در Swift: break. در Kotlin: break.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
استفاده بیش از حد می تواند خوانایی کد را کاهش دهد. خروج از حلقه های تودرتو نیاز به برچسب گذاری دارد. در برخی زبان ها فقط برای داخلی ترین حلقه کار می کند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
ابزاری ضروری برای کنترل جریان اجرا. استفاده به جا باعث بهینه سازی کد می شود. در آموزش باید به تفاوت آن با دستورات مشابه تأکید شود.