جدول جو
جدول جو

معنی Shot - جستجوی لغت در جدول جو

Shot
شات (Shot) به کوچک ترین واحد یک فیلم اشاره دارد که معمولاً یک تک تصویر پیوسته است که توسط یک دوربین در یک زمان خاص ثبت می شود. شات ها واحدهای بنیادین تدوین فیلم هستند و ترکیب و ترتیب آن ها به خلق صحنه ها و در نهایت به کل فیلم می انجامد.
انواع شات در سینما
1. شات طولانی (Long Shot) :
- در این نوع شات، کل بدن شخصیت و معمولاً بخش قابل توجهی از محیط اطراف او نشان داده می شود. این شات به تماشاگر کمک می کند تا درک بهتری از فضای کلی صحنه داشته باشد.
2. شات میانه (Medium Shot) :
- در شات میانه، شخصیت از کمر به بالا نشان داده می شود. این نوع شات برای نمایش تعاملات و گفتگوها به کار می رود و به تماشاگر اجازه می دهد تا واکنش ها و حالات چهره شخصیت ها را مشاهده کند.
3. شات نزدیک (Close-up) :
- در این نوع شات، چهره یا بخشی از بدن شخصیت به طور بسیار نزدیک نمایش داده می شود. شات نزدیک برای نمایش احساسات و جزئیات دقیق چهره یا اشیاء مهم به کار می رود.
4. شات بسیار نزدیک (Extreme Close-up) :
- در این نوع شات، بخش کوچکی از چهره یا شیء به صورت بزرگ نمایی شده نمایش داده می شود. این نوع شات به تأکید بر جزئیات خاص و ایجاد حس اضطراب یا تعلیق کمک می کند.
5. شات بلند (Wide Shot) :
- این شات نمای وسیعی از صحنه را نشان می دهد و برای نمایش مکان های بزرگ یا تعداد زیادی از شخصیت ها به کار می رود. شات بلند می تواند به تماشاگر کمک کند تا موقعیت مکانی و فضا را بهتر درک کند.
6. شات باز (Establishing Shot) :
- شات باز معمولاً در ابتدای یک صحنه قرار می گیرد و مکان یا محیط کلی صحنه را نشان می دهد. این شات به تماشاگر کمک می کند تا درک بهتری از زمان و مکان داستان پیدا کند.
7. شات زاویه بالا (High Angle Shot) :
- در این نوع شات، دوربین از بالا به پایین نگاه می کند. این زاویه معمولاً برای نمایش ضعف یا کوچک بودن شخصیت استفاده می شود.
8. شات زاویه پایین (Low Angle Shot) :
- در این نوع شات، دوربین از پایین به بالا نگاه می کند. این زاویه برای نمایش قدرت، بزرگی یا تسلط شخصیت استفاده می شود.
9. شات پان (Pan Shot) :
- در شات پان، دوربین به صورت افقی از یک سمت به سمت دیگر حرکت می کند. این حرکت معمولاً برای دنبال کردن یک شخصیت یا نشان دادن محیط به کار می رود.
10. شات تیلت (Tilt Shot) :
- در این نوع شات، دوربین به صورت عمودی از بالا به پایین یا برعکس حرکت می کند. این حرکت برای نمایش ارتفاع یا عمق به کار می رود.
اهمیت شات در سینما
شات ها اساس ساختار یک فیلم را تشکیل می دهند و ترکیب و توالی آن ها به خلق داستان، ایجاد احساسات و انتقال پیام های مختلف به تماشاگر کمک می کند. فیلم سازان با استفاده از انواع مختلف شات ها، می توانند جزئیات و دیدگاه های متفاوتی را ارائه دهند و تجربه تماشای فیلم را برای مخاطبان غنی تر و جذاب تر کنند.
جمع بندی
شات به عنوان واحد اصلی فیلم سازی نقش حیاتی در خلق و تدوین فیلم ها ایفا می کند. انتخاب نوع شات، زاویه دوربین و ترکیب آن ها با دیگر شات ها، ابزارهای قدرتمندی هستند که فیلم سازان برای بیان داستان ها و ایجاد تجربه های دیداری استفاده می کنند. از شات های طولانی و میانه تا شات های نزدیک و زاویه ای، هر کدام نقش خاصی در ایجاد فضای فیلم و انتقال احساسات به تماشاگر دارند.
تصویری از Shot
تصویر Shot
فرهنگ اصطلاحات سینمایی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از Handheld Shot
تصویر Handheld Shot
Handheld Shot
دوربین روی دست (Handheld Shot) دوربین یا در دست قرار می گیرد یا به بدن فیلمبردار وصل می شود و برای فیلمبرداری فضاهای شبه مستند وخبری و تاثیر گذار به کار می رود.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Dolly Shot
تصویر Dolly Shot
Dolly Shot
تراولینگ Dolly Shot یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی است که با استفاده از دالی (Dolly) یا صفحه حرکتی، حرکت دوربین را در طول یک صحنه ممکن می سازد. این تکنیک معمولاً برای ایجاد حس حرکت، تغییر مکان، یا تمرکز بر روی یک شخصیت و یا اشیا در فیلم استفاده می شود.
در تراولینگ Dolly Shot، دوربین بر روی یک صفحه حرکتی قرار داده می شود که به طول صحنه حرکت می کند. این صفحه حرکتی می تواند متحرک در زمین باشد یا بر روی ریل های دوربین (دلی ریل) قرار گیرد، به طوری که دوربین با حرکت از یک مکان به مکان دیگر حرکت کند.
استفاده های اصلی تراولینگ Dolly Shot:
1. نمایش حرکت شخصیت ها : استفاده از تراولینگ Dolly Shot برای نمایش حرکت شخصیت ها در یک صحنه به صورت آرام و پیوسته استفاده می شود. این تکنیک به کارگردان اجازه می دهد تا شخصیت ها را به طور طبیعی دنبال کند و در عین حال تاکید خاصی روی آن ها بگذارد.
2. تاکید بر اهمیت یا حس مکان : حرکت دوربین با استفاده از تراولینگ Dolly Shot می تواند برای نشان دادن اهمیت یک مکان خاص یا ایجاد حس مکان خاصی استفاده شود. به طور مثال، در آغاز یک صحنه می توان از دوربین با حرکت به سمت یک مکان خاص، اولین برخورد مخاطب با آن مکان را تقویت کرد.
3. ایجاد حس دراماتیک : حرکت آرام و مدروس دوربین با استفاده از تراولینگ Dolly Shot می تواند برای ایجاد حس دراماتیک و تنش در صحنه استفاده شود. این تکنیک به کارگردان اجازه می دهد تا به طور مستقیم با مخاطب تعامل داشته و او را در دنیای داستان جذب کند.
4. تغییر نقطه دید : تراولینگ Dolly Shot می تواند برای تغییر نقطه دید مخاطب از یک صحنه به صحنه دیگر استفاده شود. این حرکت دوربین می تواند ارتباط بین مکان ها را برجسته کند و توجه مخاطب را به جزئیات مهم داستان جلب کند.
در کل، تراولینگ Dolly Shot به عنوان یکی از تکنیک های مهم فیلم سازی، برای ایجاد حس حرکت، تغییر مکان و تاکید بر اشیاء و شخصیت ها در فیلم به کار می رود و می تواند اثرات بصری و احساسی بسیاری را به دست آورد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Reaction Shot
تصویر Reaction Shot
Reaction Shot
نمای واکنشی (Reaction Shot) در سینما به تصویربرداری از واکنش یک شخصیت به وقایع یا اتفاقاتی که در صحنه قبلی رخ داده است، اشاره دارد. این نوع تصویربرداری برای نمایش احساسات، واکنش ها و درک بیشتر بیننده نسبت به آنچه در داستان رخ داده است، بسیار مؤثر است.
نمای واکنشی معمولاً شامل فریم هایی است که دوربین به شخصیت مورد نظر نزدیک می شود تا واکنش او را به وضوح نشان دهد. این نوع تصویربرداری ممکن است شامل ابراز صورت، حرکات بدنی، افزایش تنفس و هر نوع علامتات غیرکلامی دیگری باشد که نشان دهنده وضعیت عاطفی و روحی شخصیت است.
استفاده از نمای واکنشی می تواند به طراحی داستان و کاراکترها عمق بیشتری بدهد و ارتباط بین شخصیت ها و بیننده را تقویت کند. این تکنیک به عنوان یک وسیله موثر در نوع بندی و پیشروی داستان بسیار مورد استفاده قرار می گیرد تا تجربه بیننده را غنی تر و پربارتر کند.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Angle Shot
تصویر Angle Shot
Angle Shot
زاویه عکس یا زاویه دید دوربین (Angle Shot) مهم ترین عنصر در تصویربرداری است که می تواند احساسات و پیام های مختلفی را به بیننده انتقال دهد. زاویه دید دوربین می تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. زاویه بالا (High Angle) :
- در این حالت، دوربین از بالا به پایین به جهت صحنه نگاه می کند. این زاویه می تواند احساس ناتوانی، تحقیر یا کنترل بیشتر را به بیننده منتقل کند.
۲. زاویه پایین (Low Angle) :
- در این حالت، دوربین از پایین به بالا به جهت صحنه نگاه می کند. این زاویه ممکن است نمایی قهرمان پرستانه یا قدرتی بزرگ تر نشان دهد.
۳. زاویه مستقیم (Eye Level) :
- این زاویه دید به ارتفاع چشم بیننده معمولاً اشاره دارد و می تواند به عنوان زاویه استاندارد یا زاویه طبیعی در نظر گرفته شود.
۴. زاویه کنجی (Canted Angle) :
- این زاویه دید همچنین به عنوان `زاویه خوابیده` نیز شناخته می شود و دوربین به یکی از زوایا خم می شود، که می تواند احساس ناایستایی یا ناپایداری را به بیننده منتقل کند.
۵. زاویه فاصله ای (Long Shot) :
- در این حالت، صحنه به صورت کامل و با فاصله زیاد از دوربین نمایش داده می شود، که می تواند محیط گسترده و مکان ها را به بیننده نشان دهد.
۶. زاویه نزدیک (Close-Up) :
- در این حالت، دوربین به شیء یا شخص نزدیک شده است تا جزئیات و حسیات وی را به بیننده نمایش دهد.
هر زاویه دید دوربین می تواند تأثیر گذاری خاصی بر روی تجربه و تفسیر بیننده داشته باشد و با توجه به متن فیلم و هدف نهایی، انتخاب زاویه مناسب اهمیت زیادی دارد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Point of View Shot
تصویر Point of View Shot
Point of View Shot
نمای نقطه نظر (Point of View Shot یا POV Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین از دیدگاه یک شخصیت خاص یا یک جسم خاص فیلمبرداری می شود. این تکنیک به تماشاگر اجازه می دهد تا صحنه را از دیدگاه شخصیت درک کند و حس و احساسات او را تجربه کند.
ویژگی های نمای نقطه نظر عبارتند از:
1. احساس اتصال : این تکنیک به تماشاگر احساس اتصال به شخصیت مورد نظر را می دهد، زیرا دوربین از دیدگاه او صحنه را مشاهده می کند.
2. تقویت احساسات : نمای نقطه نظر معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که نیاز به انتقال احساسات و تجربه های شخصیت داریم، مانند ترس، شوق، یا تعجب.
3. تمرکز بر ارتباطات شخصی : این تکنیک می تواند برای تمرکز بر روابط شخصی، تأثیرات شخصیتی، و یا رویدادهایی که از دیدگاه خاصیت مورد نظر دیده می شوند، استفاده شود.
4. استفاده برای ایجاد تأثیر و تاثیر : نمای نقطه نظر می تواند برای ایجاد تأثیرات ویژه بصری، مثلاً ایجاد تعجب در تماشاگران یا توجه بیشتر به اتفاقات مهم در داستان، استفاده شود.
این تکنیک به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در فیلم سازی برای ایجاد اتصال عمیق تر با شخصیت ها، تقویت احساسات و تجربه های شخصیت ها، و تسلیم اطلاعات و احساسات به تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نوع بندی داستان و تأثیر گذاری بر تجربه تماشاگران دارد.
نمایی است که صحنه را از دیدگاه یا دریچه ی دید یکی از شخصیتهای فیلم نشان می دهد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از POV Shot
تصویر POV Shot
POV Shot
نمای نقطه نظر (Point of View Shot یا POV Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین از دیدگاه یک شخصیت خاص یا یک جسم خاص فیلمبرداری می شود. این تکنیک به تماشاگر اجازه می دهد تا صحنه را از دیدگاه شخصیت درک کند و حس و احساسات او را تجربه کند.
ویژگی های نمای نقطه نظر عبارتند از:
1. احساس اتصال : این تکنیک به تماشاگر احساس اتصال به شخصیت مورد نظر را می دهد، زیرا دوربین از دیدگاه او صحنه را مشاهده می کند.
2. تقویت احساسات : نمای نقطه نظر معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که نیاز به انتقال احساسات و تجربه های شخصیت داریم، مانند ترس، شوق، یا تعجب.
3. تمرکز بر ارتباطات شخصی : این تکنیک می تواند برای تمرکز بر روابط شخصی، تأثیرات شخصیتی، و یا رویدادهایی که از دیدگاه خاصیت مورد نظر دیده می شوند، استفاده شود.
4. استفاده برای ایجاد تأثیر و تاثیر : نمای نقطه نظر می تواند برای ایجاد تأثیرات ویژه بصری، مثلاً ایجاد تعجب در تماشاگران یا توجه بیشتر به اتفاقات مهم در داستان، استفاده شود.
این تکنیک به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در فیلم سازی برای ایجاد اتصال عمیق تر با شخصیت ها، تقویت احساسات و تجربه های شخصیت ها، و تسلیم اطلاعات و احساسات به تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نوع بندی داستان و تأثیر گذاری بر تجربه تماشاگران دارد.
نمایی است که صحنه را از دیدگاه یا دریچه ی دید یکی از شخصیتهای فیلم نشان می دهد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Close-up Shot
تصویر Close-up Shot
Close-up Shot
نمای نزدیک (Close-up Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین به صورت بسیار نزدیک به یک شیء یا شخصیت می آید تا جزئیات کوچک و احساسات آن را به وضوح به نمایش بگذارد. این تکنیک معمولاً برای تمرکز بر روی احساسات، وضوح روانشناختی شخصیت، یا جزئیات مهم در صحنه استفاده می شود.
ویژگی های نمای نزدیک عبارتند از:
1. نمایش جزئیات : این تکنیک به دوربین اجازه می دهد که به طور دقیق به جزئیات بسیار کوچکی از یک شیء یا شخصیت نزدیک شود، که این امر برای تأکید بر ویژگی ها، احساسات و روانشناختی شخصیت مهم است.
2. استفاده در صحنه های احساسی : نمای نزدیک معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش احساسات شدید، ارتباطات نزدیک، و یا جزئیات حساس داریم، به کار می رود.
3. تاکید بر ارتباطات و وضوح روانشناختی : این تکنیک می تواند برای تاکید بر ارتباطات بین شخصیت ها، اظهارات غیرکلامی، و یا بیان درونی شخصیت ها استفاده شود.
4. استفاده برای ایجاد تأثیرات ویژه : نمای نزدیک می تواند برای ایجاد تأثیرات ویژه بصری، جلوه گری های خاص، و یا تغییرات ناگهانی در روند داستان استفاده شود.
نمای نزدیک به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای ایجاد تأثیر بصری و احساسی، تاکید بر جزئیات و ارتباطات نزدیک، و نمایش دقیق و حساس احساسات شخصیت ها استفاده می شود و نقش مهمی در جلب توجه تماشاگران دارد. نمایی درشت و نزدیک از یک پدیده را می گویند.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Low Angle Shot
تصویر Low Angle Shot
Low Angle Shot
نمای لایی (Low-Angle Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین از یک زاویه پایین تر نسبت به سطح معمولی دیدگاه قرار می گیرد. این تکنیک معمولاً برای ایجاد جلوه گری، تاثیر ویژه، و یا تاکید بر قدرت و اهمیت شخصیت یا اجسام در صحنه استفاده می شود.
ویژگی های نمای لایی عبارتند از:
1. تاکید بر قدرت و اهمیت : با استفاده از زاویه دید پایین، دوربین می تواند قدرت و اهمیت شخصیت یا اجسام را در صحنه به نمایش بگذارد، زیرا این زاویه معمولاً با ارتباط زیرین و تاثیرگذاری مرتبط است.
2. استفاده در صحنه های نفوذی : نمای لایی معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که نیاز به ایجاد تنش و نفوذ در صحنه داریم، مانند زمانی که شخصیت از طریق یک محیط پیچیده و پرچالش عبور می کند.
3. استفاده برای ایجاد تأثیر و جلوه گری : این تکنیک می تواند برای ایجاد جلوه گری و جذابیت بیشتر در صحنه ها استفاده شود، زیرا این زاویه می تواند احساس تاثیر و قدرت را به تماشاگر منتقل کند.
4. استفاده در صحنه های احساسی : نمای لایی معمولاً در صحنه هایی که نیاز به ایجاد احساسات نفوذگر، قدرتمند یا احساسی داریم، به کار می رود، زیرا این زاویه می تواند تاثیر بصری قوی تری ایجاد کند.
نمای لایی به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای ایجاد ارتباط عمیق با شخصیت ها، تاکید بر اهمیت آن ها، و یا ایجاد حساسیت بصری و احساسی استفاده می شود و نقش مهمی در ایجاد تأثیر و جذابیت در صحنه ها دارد.
نمایی درشت از جزئیات یک شی ء که موقعیت خاصی در روند قصه دارد، مثل کلید، تلفن و..
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Wide Shot
تصویر Wide Shot
Wide Shot
نمای کلی (Wide Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تصویری از یک صحنه یا مکان در زاویه ای وسیع و کلی اشاره دارد. این نمایشگری به تماشاگر اجازه می دهد که محیط کلی و گسترده ای از صحنه را ببیند و به شخصیت ها یا اجسام مختلف در آن فضا بپردازد.
ویژگی های نمای کلی عبارتند از:
1. نمایش کلیت : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا به طور کلی مکان یا صحنه را ببیند و ارتباط بین شخصیت ها و یا اجسام مختلف را در آن فضا به وضوح بفهمد.
2. نمایش ابعاد : با نمایش گسترده از صحنه، می توان ابعاد و مقیاس فضایی را به تماشاگر نمایش داد و او را در محیط خود جای داد.
3. استفاده در موقعیت های گسترده : نمای کلی معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش فضای گسترده و جزئیات محیط داریم، به کار می رود، مانند مناظر طبیعی، تجمعات بزرگ، یا حتی صحنه های اکشن و تعقیب.
4. استفاده برای ایجاد جلوه گری : این نمایشگری می تواند برای ایجاد جلوه گری و جذابیت بیشتر در صحنه ها استفاده شود، زیرا به تماشاگر اجازه می دهد تا به طور کامل با محیط و اتفاقات در آن آشنا شود.
نمای کلی به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای نشان دادن محیط کلی و مقیاس صحنه، استفاده می شود و نقش مهمی در ارائه پیکره های وسیع از داستان و فضای بصری دارد. نمای عمومی از صحنه را می گویند.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Crane Shot
تصویر Crane Shot
Crane Shot
نمای کرین (Crane Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که از یک دستگاه کرین یا بوم (crane or boom) برای حرکت دوربین به ارتفاع و یا در نواحی دورتر از زمین استفاده می کند. این تکنیک به کارگردان امکان می دهد تا دیدگاه دوربین را از یک زاویه بالا، یا به طور عمومی در نواحی دورتر از صحنه، نمایش دهد.
ویژگی های نمای کرین عبارتند از:
1. زاویه دید بالا : این تکنیک به دوربین اجازه می دهد که از یک زاویه بالا به صحنه نگاه کند، که اغلب ارتباطات و تعاملات بین شخصیت ها و یا جزئیات فضایی را به نمایش می گذارد.
2. حرکت آزاد : با استفاده از دستگاه کرین، دوربین می تواند به آسانی حرکت کند و از زوایای مختلف و در ارتفاع های مختلفی به صحنه نگاه کند، که این امر به کارگردان امکان می دهد تا جلوه گری های خاصی را ایجاد کند.
3. استفاده در صحنه های گسترده : نمای کرین معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش گسترده از مکان یا فعالیت هایی از بالا داریم، به کار می رود، مانند مناظر طبیعی، تجمعات بزرگ، و یا حتی صحنه های عمومی.
4. استفاده برای ایجاد حساسیت بصری : این تکنیک می تواند برای ایجاد حساسیت بصری، افزایش تنوع تصاویر، و یا جلوه گری های ویژه در صحنه ها استفاده شود، زیرا به دوربین اجازه می دهد تا به جزئیات بیشتری توجه کند و فضای بصری را بهتر به نمایش بگذارد.
نمای کرین به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای ایجاد دیدگاه های جالب و زاویه های دید مختلف در صحنه ها استفاده می شود و نقش مهمی در ایجاد تاثیر و جلب توجه تماشاگران دارد.
نمایی که با دوربین روی کرین (جرثقیل ویژه) گرفته می شود. به نمای کرین نمای جرثقیلی نیز گفته می شود.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Crowd Shot
تصویر Crowd Shot
Crowd Shot
نمای شلوغ (Crowd Shot) یا کرود شات در زبان سینما و فیلم سازی، نمایشگری است که در آن یک گروه از افراد یا جمعیت به صورت کامل یا به طور عمده در صحنه نمایش داده می شود. این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا میزان حضور و تعداد افراد در یک فضای مشخص را مشاهده کند.
ویژگی های کرود شات عبارتند از:
نمایش گروهی: این نما به نمایش گذاشتن یک گروه از افراد در یک فریم مشخص می پردازد، که می تواند شامل جمعیت در یک رویداد عمومی، جمعیت شهری، یا حتی افراد در یک تجمع خاص باشد.
نمایش حجم و مقیاس: با نمایش گروهی از افراد، می توان از حجم و مقیاس موقعیت و محیطی که شخصیت ها در آن به طور کلی قرار دارند، استفاده کرد.
استفاده در صحنه های عمومی: کرود شات معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش گروه های بزرگ از افراد یا حضار در یک فضای گسترده داریم، به کار می رود.
استفاده برای ایجاد جلوه گری: این نمایشگری می تواند برای ایجاد جلوه گری، تبلیغات، یا نمایش موضوعات اجتماعی و فرهنگی بکار رود، با نمایش مقیاس وسیع از جمعیت یا گروه های مختلف.
کرود شات به عنوان یک ابزار در فیلم سازی برای نمایش مقیاس وسیع از جمعیت ها و ارتباطات جمعیتی مورد استفاده قرار می گیرد و نقش مهمی در ایجاد حساسیت و جذب توجه تماشاگران دارد.
نمایی است که پر از جمعیت و ازدحام آدمهاست و بیشتر در فیلمهای حماسی یا تاریخی به کار می رود.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Two Shot
تصویر Two Shot
Two Shot
نمای دو نفره (Two Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تصویری از دو شخصیت که در یک صحنه یا فریم واحد دیده می شوند اشاره دارد. این نمایشگری به تماشاگر اجازه می دهد که همزمان دو شخصیت را در کنار یکدیگر مشاهده کند و تعامل و ارتباط بین آن ها را بیان کند.
ویژگی های نمای دو نفره عبارتند از:
1. نمایش ارتباطات : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا تعاملات و ارتباطات بین دو شخصیت را به وضوح ببیند.
2. کنترل بر روی دینامیک صحنه : با نمایش دو شخصیت در یک فریم، می توان از موقعیت ها و ارتباطات بین آن ها برای جلوه گری و پیشرفت داستان استفاده کرد.
3. استفاده در صحنه های مکالمه : نمای دو نفره معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش مکالمات و تعاملات میان دو شخصیت داریم، مورد استفاده قرار می گیرد.
4. تمرکز بر روی واکنش ها : این نما اغلب برای نشان دادن واکنش ها، تعاملات حسی و فیزیکی بین دو شخصیت کاربرد دارد.
نمای دو نفره به عنوان یکی از ابزارهای مهم در فیلم سازی برای نشان دادن روابط انسانی و تعاملات بین شخصیت ها مورد استفاده قرار می گیرد و به تماشاگر اجازه می دهد تا به طور مستقیم و واضح با دینامیک موجود در صحنه آشنا شود.
نمایی که در آن نیم تنه ی دو نفر در کادر باشد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Long Shot
تصویر Long Shot
Long Shot
نمای دور (Long Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به نمایشگری از یک صحنه یا منظر که فاصله معقولی از دوربین دارد اشاره دارد. در این نوع نما، شخصیت ها یا اجسام به صورت کامل و با جزئیات مشخص در فضا نمایش داده می شوند، اما هنوز به اندازه کافی دور هستند که به طور کلی در قالب یک صحنه قرار بگیرند.
ویژگی های نمای دور عبارتند از:
1. نمای کلی و مکمل : این نمایشگری به تماشاگر اجازه می دهد که شخصیت ها و اجسام را در محیط کلی و به طور کامل مشاهده کند.
2. نشان دادن موقعیت و ارتباطات : با نمایش اجسام و شخصیت ها در فضای وسیع، می توان تعاملات و ارتباطات بین آن ها را به نمایش گذاشت.
3. استفاده در موقعیت های گسترده و اجتماعی : نمای دور معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش موقعیت های گسترده، تعاملات اجتماعی و یا صحنه هایی که شخصیت ها به طور کلی در آن مکان قرار دارند، به کار می رود.
4. استفاده برای تأثیر گذاری مکانی : این نمایشگری برای ایجاد حساسیت هایی مانند زیبایی طبیعی، محیط های گسترده و یا حتی نمایش ارتباطات اجتماعی می تواند مفید باشد.
نمای دور به عنوان یکی از نماهای مهم در فیلم سازی برای نمایش کلیت یک صحنه و ارائه محیط کلی به تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در ایجاد تعامل و ارتباطات بین شخصیت ها و مکان ها دارد.
نمایی که مانند نمای تمام قد می باشد و مقداری از پیرامون آن نیز آشکار است.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Extreme Long Shot
تصویر Extreme Long Shot
Extreme Long Shot
نمای خیلی دور (Extreme Long Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تصویری از یک صحنه یا منظر کلی اشاره دارد که فاصله بسیار زیادی از دوربین قرار دارد و شخصیت ها یا شیء ها به صورت کوچک و در کلیت دیداری نمایش داده می شوند. این نوع نما به تماشاگر اجازه می دهد تا محیط کلی و مکانی را به دید می آورد و نشان می دهد که شخصیت ها یا اجسام در موقعیت بزرگ و فاصله ای قرار دارند.
ویژگی های نمای خیلی دور عبارتند از:
1. معرفی محیط : این نمایشگری به تماشاگر اجازه می دهد تا با محیط و فضای کلی فیلم آشنا شود، به طوری که مکان، زمینه و اجزاء مختلف محیط قابل مشاهده باشند.
2. نمایش تعاملات بین موجودات : با نمایش اشیا و شخصیت ها در فاصله بزرگ، می توان تعاملات و روابط بین اجسام و شخصیت ها را در قالب محیط کلی به نمایش گذاشت.
3. استفاده در صحنه های گسترده : نمای خیلی دور معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش گسترده و مکان های بزرگی مانند منظره ها، تعاملات طبیعی و یا صحنه های عمده می باشند.
4. استفاده برای ایجاد حساسیت مکانی : این نمایشگری برای ایجاد احساساتی مانند تنهایی، غربت یا بزرگی مکانی به کار می رود، از طریق نمایش فضای خالی و سریع از جزئیات.
نمای خیلی دور به عنوان یک ابزار برجسته برای ایجاد ارتباط بین مکان و شخصیت ها در فیلم سازی بسیار مفید است و می تواند تجربه وسیع و کلانی از محیط فیلم برداری به تماشاگران ارائه دهد.
نمایی بسیار دور از یک موضوع به شکلی که تمام اشیاء پیرامون آن به صورت ریز در کادر مشهود باشد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Extreme Close-up Shot
تصویر Extreme Close-up Shot
Extreme Close-up Shot
نمای خیلی درشت (Extreme Close-up Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به نمایشگری از یک جزئیات بسیار نزدیک یک شیء یا شخصیت اشاره دارد. این نوع نما به طور معمول تنها یک قسمت بسیار کوچک از بدن، صورت، یا یک جزئی از شیء را نمایش می دهد و این نما اغلب برای تاکید بر جزئیات زیبایی یا احساسات شخصیت ها به کار می رود.
ویژگی های نمای خیلی درشت عبارتند از:
1. نزدیکی بسیار زیاد : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا جزئیات کوچک و نزدیکی های غیر قابل مشاهده به چشم برسد، مانند خطوط صورت، ابروها، یا حتی قطرات عرق روی پوست.
2. تمرکز بر روی جزئیات : با تمرکز بر روی جزئیات کوچک، این نما به کارگردان اجازه می دهد تا بر روی احساسات، وضعیت روحی، یا جزئیات ظاهری شخصیت تمرکز کند.
3. استفاده در موقعیت های خاص : نمای خیلی درشت معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش دقیق و عمیق جزئیات یک شخصیت یا شیء وجود دارد، مانند صحنه های نزدیک تر از چهره، چشم، یا دیگر جزئیات مهم استفاده می شود.
4. استفاده برای تأثیر گذاری : این نمایشگری معمولاً برای ایجاد تأثیرات زیاد در تماشاگران استفاده می شود، زیرا قادر است احساسات و حالات شخصیت ها را به یک نحو واضح تر و مستقیم تر نشان دهد.
نمای خیلی درشت به عنوان یک ابزار بسیار قدرتمند در فیلم سازی برای ایجاد ارتباط عمیقتر و تأثیر گذارتر بین شخصیت ها و تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نشان دادن جزئیات مختلف و مهم داستان دارد.
نمایی که از اجزای یک شی در فاصله ی بسیار نزدیک گرفته میشود، مثل نمای چشم و لب. نمای آغازین فیلم ”دیوار“ اثر ”آلن پارکر“ که دوربین از فاصله بسیار نزدیک دست شخصیت اصلی را در کادر دارد، بهترین نمونه ی نمای خیلی درشت است.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Full Shot
تصویر Full Shot
Full Shot
نمای تمام قد (Full Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تصویری از یک شخص یا شیء در تمام قد اشاره دارد. این نمایشگری شامل نمایی از تمام بدن فرد یا شیء است، به طوری که اطلاعات کاملی از قد و اندام های آن قابل مشاهده است.
ویژگی های نمای تمام قد عبارتند از:
1. نمای کلی : این نمایشگری به تماشاگر اطلاع می دهد که شخصیت یا شیء در تمام قد در حال حرکت یا استراحت است.
2. نمایش اطلاعات کامل : در این نوع نما، جزئیات بیشتری از لباس، اندام ها، حالت بدنی، و ایستایی شخص یا شیء قابل مشاهده است.
3. استفاده در موقعیت های مختلف : نمای تمام قد ممکن است در صحنه های مختلفی از جمله مکالمات، فعالیت های روزمره، یا هر نوع فعالیتی که نیاز به نمایش کامل شخصیت دارد، به کار گرفته شود.
4. تعادل بین فضای شخصی و محیط : این نوع نمایشگری به تدقیق و انتخاب مناسب فضایی برای تمرکز بر روی شخصیت یا شیء کمک می کند، در حالی که همچنان به تماشاگر اجازه می دهد تا با محیط پیرامون آن آشنا شود.
نمای تمام قد به عنوان یکی از نماهای اصلی در فیلم سازی برای نمایش کامل و کامل شخصیت ها یا شیء ها بکار می رود و نقش مهمی در ایجاد حساسیت و تعامل بین شخصیت ها و مخاطبان دارد.
نمایی است که در آن سر تا پای پیکر در کادر گرفته شود. ممکن است این پیکر جسم یا انسان باشد.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Tracking Shot
تصویر Tracking Shot
Tracking Shot
نمای تعقیبی (Tracking Shot) یا نمای متحرک یک تکنیک سینمایی است که در آن دوربین به طور مداوم متحرک است و همراه با شخصیت یا شیء حرکت می کند، معمولاً به طول یک مسیر خاص. این تکنیک به وسیلهٔ دوربین تحت حرکت ایجاد می شود و می تواند به صورت دستی (توسط فیلم بردار با استفاده از یک دسته دوربین) یا با استفاده از دستگاه های جایگزین خودکار (مانند ریل دوربین) صورت گیرد.
نمای تعقیبی اغلب برای ایجاد حس فضایی و تعقیب فعالیت ها یا شخصیت ها در فیلم استفاده می شود. این تکنیک می تواند در صحنه های اکشن، تعقیب و گریز، فیلم های مستند و حتی بخش هایی از فیلم های دراماتیک استفاده شود تا تعاملات بین شخصیت ها یا حرکات شیء را به طور واضح نشان دهد.
نمای تعقیبی معمولاً به دلیل پیچیدگی فنی و نیاز به برنامه ریزی دقیق حرکت دوربین، به عنوان یک ابزار برجسته برای ایجاد حساسیت در تصاویر و افزایش جذابیت بصری در فیلم ها استفاده می شود.
نمایی است که همگام با حرکات موضوع، آن را در کادر می گیرد. به عبارت دیگر سوژه ی فیلمبرداری در این نما تعقیب می شود.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی
تصویری از Over the Shoulder Shot
تصویر Over the Shoulder Shot
Over the Shoulder Shot
نمای روی شانه (Over the Shoulder Shot) یکی از تکنیک های معمول در فیلم سازی است که در آن دوربین از پشت شانه یک شخص به سمت فرد دیگری یا به سمت جلوی او جهت گرفته می شود. این تکنیک به وسیله ی دوربین به کار گرفته شده و معمولاً برای نشان دادن تعاملات بین شخصیت ها، ایجاد فضای نزدیکی و همچنین تاکید بر احساسات و واکنش های شخصیت ها به کار می رود.
معمولاً در نمای روی شانه، دوربین از پشت شانه یک شخصیت به سمت شخصیت دیگری یا به سمت موقعیتی که دومین شخصیت در آن قرار دارد، گرفته می شود. این می تواند به تماشاگر احساس کند که خود در جایگاه یکی از شخصیت ها قرار دارد و با او همراهی می کند.
استفاده از نمای روی شانه معمولاً در صحنه های مهمی مانند صحبت های مهم بین شخصیت ها، بحث ها، و تبادل نظرهای حساس به کار می رود تا نزدیکی فضایی و ارتباط عمیق بین شخصیت ها به تصویر کشیده شود.
نمایی که در آن دوربین از بالای شانه و پشت یکی از دو طرف گفتگو، صورت دیگری را نشان می دهد. این نما بیشتر در صحنه های گفتگو به کار می رود.
فرهنگ اصطلاحات سینمایی