نمای نقطه نظر (Point of View Shot یا POV Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین از دیدگاه یک شخصیت خاص یا یک جسم خاص فیلمبرداری می شود. این تکنیک به تماشاگر اجازه می دهد تا صحنه را از دیدگاه شخصیت درک کند و حس و احساسات او را تجربه کند. ویژگی های نمای نقطه نظر عبارتند از: 1. احساس اتصال : این تکنیک به تماشاگر احساس اتصال به شخصیت مورد نظر را می دهد، زیرا دوربین از دیدگاه او صحنه را مشاهده می کند. 2. تقویت احساسات : نمای نقطه نظر معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که نیاز به انتقال احساسات و تجربه های شخصیت داریم، مانند ترس، شوق، یا تعجب. 3. تمرکز بر ارتباطات شخصی : این تکنیک می تواند برای تمرکز بر روابط شخصی، تأثیرات شخصیتی، و یا رویدادهایی که از دیدگاه خاصیت مورد نظر دیده می شوند، استفاده شود. 4. استفاده برای ایجاد تأثیر و تاثیر : نمای نقطه نظر می تواند برای ایجاد تأثیرات ویژه بصری، مثلاً ایجاد تعجب در تماشاگران یا توجه بیشتر به اتفاقات مهم در داستان، استفاده شود. این تکنیک به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در فیلم سازی برای ایجاد اتصال عمیق تر با شخصیت ها، تقویت احساسات و تجربه های شخصیت ها، و تسلیم اطلاعات و احساسات به تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نوع بندی داستان و تأثیر گذاری بر تجربه تماشاگران دارد. نمایی است که صحنه را از دیدگاه یا دریچه ی دید یکی از شخصیتهای فیلم نشان می دهد. نمای نقطه نظر (Point of View Shot یا POV Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن دوربین از دیدگاه یک شخصیت خاص یا یک جسم خاص فیلمبرداری می شود. این تکنیک به تماشاگر اجازه می دهد تا صحنه را از دیدگاه شخصیت درک کند و حس و احساسات او را تجربه کند. ویژگی های نمای نقطه نظر عبارتند از: 1. احساس اتصال : این تکنیک به تماشاگر احساس اتصال به شخصیت مورد نظر را می دهد، زیرا دوربین از دیدگاه او صحنه را مشاهده می کند. 2. تقویت احساسات : نمای نقطه نظر معمولاً در صحنه هایی استفاده می شود که نیاز به انتقال احساسات و تجربه های شخصیت داریم، مانند ترس، شوق، یا تعجب. 3. تمرکز بر ارتباطات شخصی : این تکنیک می تواند برای تمرکز بر روابط شخصی، تأثیرات شخصیتی، و یا رویدادهایی که از دیدگاه خاصیت مورد نظر دیده می شوند، استفاده شود. 4. استفاده برای ایجاد تأثیر و تاثیر : نمای نقطه نظر می تواند برای ایجاد تأثیرات ویژه بصری، مثلاً ایجاد تعجب در تماشاگران یا توجه بیشتر به اتفاقات مهم در داستان، استفاده شود. این تکنیک به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در فیلم سازی برای ایجاد اتصال عمیق تر با شخصیت ها، تقویت احساسات و تجربه های شخصیت ها، و تسلیم اطلاعات و احساسات به تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نوع بندی داستان و تأثیر گذاری بر تجربه تماشاگران دارد. نمایی است که صحنه را از دیدگاه یا دریچه ی دید یکی از شخصیتهای فیلم نشان می دهد.
