- Retort
جواب تند دادن، پاسخ دادن
معنی Retort - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شورش کردن، شورش
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’reboot’’ به معنای راه اندازی مجدد سیستم ها یا دستگاه ها است. این فرآیند معمولاً زمانی انجام می شود که سیستم دچار مشکل می شود یا برای اعمال تغییرات جدید به راه اندازی مجدد نیاز دارد. اصطلاح ’’reboot’’ معمولاً در زمینه های کامپیوتری و فناوری اطلاعات استفاده می شود و به معنای خاموش و روشن کردن دوباره دستگاه یا سیستم است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’reboot’’ ممکن است به معنای راه اندازی مجدد سیستم عامل یا نرم افزار پس از نصب یا به روزرسانی باشد. گاهی اوقات برنامه نویسان برای اعمال تغییرات جدید یا رفع مشکلات عملکردی، سیستم را راه اندازی مجدد می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در دنیای فناوری، به طور معمول از reboot برای رفع مشکلاتی مانند کند شدن سیستم یا از کار افتادن نرم افزارها استفاده می شود. به عنوان مثال، در سیستم عامل ویندوز، راه اندازی مجدد پس از نصب به روزرسانی های امنیتی ضروری است. همچنین، در برخی دستگاه های موبایل، زمانی که برنامه ای به درستی کار نمی کند، reboot دستگاه می تواند مشکل را حل کند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، reboot ممکن است به عنوان راه حلی برای بازنشانی وضعیت سیستم یا آزادسازی منابع سیستم استفاده شود. در سیستم های پیچیده، به ویژه در سرورها و مراکز داده، reboot می تواند راهی برای بهبود عملکرد و حل مشکلات موقتی باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
استفاده از واژه ’’reboot’’ به ویژه در دوران رشد سیستم های کامپیوتری شخصی و بعد از آن در سرورها و شبکه ها به شدت گسترش یافت. این واژه از دهه ۱۹۸۰ در دنیای فناوری اطلاعات به طور گسترده استفاده شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’reboot’’ معمولاً با واژه های ’’restart’’ (راه اندازی مجدد) و ’’reset’’ (بازنشانی) مقایسه می شود. در حالی که هر سه واژه به نوعی راه اندازی مجدد اشاره دارند، reboot معمولاً به فرآیندهایی گفته می شود که شامل بستن تمامی فرآیندها و بارگذاری مجدد سیستم می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مختلف، می توان از توابع یا دستورات خاصی برای اجرای reboot استفاده کرد. در سیستم عامل های یونیکس یا لینوکس، دستور `reboot` برای راه اندازی مجدد سیستم استفاده می شود. در زبان های برنامه نویسی مانند Python، می توان از کتابخانه های خاص برای اجرای دستور reboot استفاده کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک سوءبرداشت رایج در مورد reboot این است که آن را به عنوان یک راه حل دائمی برای مشکلات سیستم در نظر می گیرند. در حالی که reboot ممکن است مشکلات موقتی را حل کند، اما در موارد پیچیده تر، ممکن است نیاز به حل مشکلات اصلی و بازنگری در طراحی سیستم باشد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک و استفاده صحیح از فرآیند reboot در توسعه و نگهداری سیستم ها اهمیت زیادی دارد. این فرآیند باید تنها در مواقع ضروری و زمانی که بهینه سازی عملکرد سیستم نیاز است، انجام شود.
سیستم های کامپیوتری، خطای نرم افزار، رفع مشکلات، عملیات بازنشانی، سیستم عامل ها
واژه ’’reboot’’ به معنای راه اندازی مجدد سیستم ها یا دستگاه ها است. این فرآیند معمولاً زمانی انجام می شود که سیستم دچار مشکل می شود یا برای اعمال تغییرات جدید به راه اندازی مجدد نیاز دارد. اصطلاح ’’reboot’’ معمولاً در زمینه های کامپیوتری و فناوری اطلاعات استفاده می شود و به معنای خاموش و روشن کردن دوباره دستگاه یا سیستم است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’reboot’’ ممکن است به معنای راه اندازی مجدد سیستم عامل یا نرم افزار پس از نصب یا به روزرسانی باشد. گاهی اوقات برنامه نویسان برای اعمال تغییرات جدید یا رفع مشکلات عملکردی، سیستم را راه اندازی مجدد می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در دنیای فناوری، به طور معمول از reboot برای رفع مشکلاتی مانند کند شدن سیستم یا از کار افتادن نرم افزارها استفاده می شود. به عنوان مثال، در سیستم عامل ویندوز، راه اندازی مجدد پس از نصب به روزرسانی های امنیتی ضروری است. همچنین، در برخی دستگاه های موبایل، زمانی که برنامه ای به درستی کار نمی کند، reboot دستگاه می تواند مشکل را حل کند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، reboot ممکن است به عنوان راه حلی برای بازنشانی وضعیت سیستم یا آزادسازی منابع سیستم استفاده شود. در سیستم های پیچیده، به ویژه در سرورها و مراکز داده، reboot می تواند راهی برای بهبود عملکرد و حل مشکلات موقتی باشد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
استفاده از واژه ’’reboot’’ به ویژه در دوران رشد سیستم های کامپیوتری شخصی و بعد از آن در سرورها و شبکه ها به شدت گسترش یافت. این واژه از دهه ۱۹۸۰ در دنیای فناوری اطلاعات به طور گسترده استفاده شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’reboot’’ معمولاً با واژه های ’’restart’’ (راه اندازی مجدد) و ’’reset’’ (بازنشانی) مقایسه می شود. در حالی که هر سه واژه به نوعی راه اندازی مجدد اشاره دارند، reboot معمولاً به فرآیندهایی گفته می شود که شامل بستن تمامی فرآیندها و بارگذاری مجدد سیستم می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مختلف، می توان از توابع یا دستورات خاصی برای اجرای reboot استفاده کرد. در سیستم عامل های یونیکس یا لینوکس، دستور `reboot` برای راه اندازی مجدد سیستم استفاده می شود. در زبان های برنامه نویسی مانند Python، می توان از کتابخانه های خاص برای اجرای دستور reboot استفاده کرد.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک سوءبرداشت رایج در مورد reboot این است که آن را به عنوان یک راه حل دائمی برای مشکلات سیستم در نظر می گیرند. در حالی که reboot ممکن است مشکلات موقتی را حل کند، اما در موارد پیچیده تر، ممکن است نیاز به حل مشکلات اصلی و بازنگری در طراحی سیستم باشد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک و استفاده صحیح از فرآیند reboot در توسعه و نگهداری سیستم ها اهمیت زیادی دارد. این فرآیند باید تنها در مواقع ضروری و زمانی که بهینه سازی عملکرد سیستم نیاز است، انجام شود.
سیستم های کامپیوتری، خطای نرم افزار، رفع مشکلات، عملیات بازنشانی، سیستم عامل ها
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’record’’ به معنای فرآیند ذخیره و ثبت اطلاعات یا داده ها برای استفاده های آینده است. این داده ها می توانند شامل متنی، صوتی، تصویری یا هر نوع اطلاعات دیگری باشند. در زمینه های مختلف، این واژه به روش های مختلفی مانند ضبط صدا، ذخیره سازی داده ها در پایگاه های اطلاعاتی یا سیستم های رایانه ای استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات، ’’record’’ معمولاً به یک واحد از داده ها که در پایگاه داده ها ذخیره می شود اشاره دارد. در برنامه نویسی، رکوردها معمولاً به عنوان مجموعه ای از فیلدها (مانند نام، تاریخ تولد، شماره تلفن) تعریف می شوند که اطلاعات مربوط به یک موجودیت را ذخیره می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در یک سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS)، ’’record’’ می تواند یک ردیف در یک جدول باشد که شامل تمام اطلاعات مربوط به یک موجودیت خاص، مانند اطلاعات کاربر یا تراکنش مالی است. در سیستم های ضبط صوتی، ’’record’’ به فرآیند ضبط و ذخیره سازی صدا برای پخش مجدد اشاره دارد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، رکوردها معمولاً در پایگاه های داده به عنوان واحد ذخیره سازی داده ها استفاده می شوند. این داده ها می توانند به طور ساختاریافته و با استفاده از مدل های داده ای مختلف (رابط های جدولی، مستندات، گراف ها) ذخیره شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’record’’ در ابتدا در زمینه های ضبط صدا و اطلاعات آغاز شد و با رشد سیستم های اطلاعاتی و پایگاه های داده، کاربرد آن در زمینه ذخیره سازی داده ها در سیستم های رایانه ای گسترش یافت.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’record’’ با واژه هایی مانند ’’file’’ (پرونده) و ’’log’’ (گزارش) مقایسه می شود. در حالی که ’’record’’ به طور خاص به یک واحد داده ذخیره شده اشاره دارد، ’’file’’ معمولاً به مجموعه ای از داده ها اشاره دارد که در یک مکان ذخیره شده اند و ’’log’’ به ثبت رویدادها یا عملیات های سیستم اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند Python یا Java، ’’record’’ ممکن است به عنوان یک شیء یا ساختار داده تعریف شود که شامل مجموعه ای از ویژگی ها است. این ویژگی ها می توانند شامل داده های مختلفی مانند اعداد، رشته ها و تاریخ ها باشند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک سوءبرداشت رایج این است که ’’record’’ تنها به ضبط صدا یا داده های صوتی محدود می شود. در واقع، این واژه در زمینه های مختلف فناوری اطلاعات برای ذخیره سازی انواع مختلف داده ها، از جمله داده های ساختاریافته در پایگاه های داده، استفاده می شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم ’’record’’ در سیستم های ذخیره سازی داده ها، به ویژه در پایگاه های داده و سیستم های مدیریت اطلاعات، ضروری است. این مفهوم برای طراحی و پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی و نرم افزاری کارآمد اهمیت دارد.
سیستم های مدیریت پایگاه داده، ذخیره سازی داده ها، طراحی سیستم های اطلاعاتی
واژه ’’record’’ به معنای فرآیند ذخیره و ثبت اطلاعات یا داده ها برای استفاده های آینده است. این داده ها می توانند شامل متنی، صوتی، تصویری یا هر نوع اطلاعات دیگری باشند. در زمینه های مختلف، این واژه به روش های مختلفی مانند ضبط صدا، ذخیره سازی داده ها در پایگاه های اطلاعاتی یا سیستم های رایانه ای استفاده می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات، ’’record’’ معمولاً به یک واحد از داده ها که در پایگاه داده ها ذخیره می شود اشاره دارد. در برنامه نویسی، رکوردها معمولاً به عنوان مجموعه ای از فیلدها (مانند نام، تاریخ تولد، شماره تلفن) تعریف می شوند که اطلاعات مربوط به یک موجودیت را ذخیره می کنند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در یک سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS)، ’’record’’ می تواند یک ردیف در یک جدول باشد که شامل تمام اطلاعات مربوط به یک موجودیت خاص، مانند اطلاعات کاربر یا تراکنش مالی است. در سیستم های ضبط صوتی، ’’record’’ به فرآیند ضبط و ذخیره سازی صدا برای پخش مجدد اشاره دارد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، رکوردها معمولاً در پایگاه های داده به عنوان واحد ذخیره سازی داده ها استفاده می شوند. این داده ها می توانند به طور ساختاریافته و با استفاده از مدل های داده ای مختلف (رابط های جدولی، مستندات، گراف ها) ذخیره شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’record’’ در ابتدا در زمینه های ضبط صدا و اطلاعات آغاز شد و با رشد سیستم های اطلاعاتی و پایگاه های داده، کاربرد آن در زمینه ذخیره سازی داده ها در سیستم های رایانه ای گسترش یافت.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’record’’ با واژه هایی مانند ’’file’’ (پرونده) و ’’log’’ (گزارش) مقایسه می شود. در حالی که ’’record’’ به طور خاص به یک واحد داده ذخیره شده اشاره دارد، ’’file’’ معمولاً به مجموعه ای از داده ها اشاره دارد که در یک مکان ذخیره شده اند و ’’log’’ به ثبت رویدادها یا عملیات های سیستم اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند Python یا Java، ’’record’’ ممکن است به عنوان یک شیء یا ساختار داده تعریف شود که شامل مجموعه ای از ویژگی ها است. این ویژگی ها می توانند شامل داده های مختلفی مانند اعداد، رشته ها و تاریخ ها باشند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک سوءبرداشت رایج این است که ’’record’’ تنها به ضبط صدا یا داده های صوتی محدود می شود. در واقع، این واژه در زمینه های مختلف فناوری اطلاعات برای ذخیره سازی انواع مختلف داده ها، از جمله داده های ساختاریافته در پایگاه های داده، استفاده می شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
درک مفهوم ’’record’’ در سیستم های ذخیره سازی داده ها، به ویژه در پایگاه های داده و سیستم های مدیریت اطلاعات، ضروری است. این مفهوم برای طراحی و پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی و نرم افزاری کارآمد اهمیت دارد.
سیستم های مدیریت پایگاه داده، ذخیره سازی داده ها، طراحی سیستم های اطلاعاتی
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Restart’’ به معنای راه اندازی مجدد یک سیستم یا برنامه بعد از توقف آن است. این فرآیند می تواند برای رفع مشکلات، به روزرسانی نرم افزار، یا بهبود عملکرد سیستم انجام شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات، ’’restart’’ به طور معمول به معنای شروع مجدد سیستم عامل یا نرم افزار پس از یک خطا، به روزرسانی یا تغییرات عمده است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در هنگام نصب به روزرسانی ها برای سیستم عامل ها یا نرم افزارها، معمولاً نیاز به راه اندازی مجدد سیستم است تا تغییرات اعمال شده به طور کامل اعمال شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، راه اندازی مجدد اغلب در فرآیندهای خودکار برای بازگشت به حالت پایدار یا بهبود عملکرد در صورت بروز مشکلات استفاده می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’restart’’ در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وارد دنیای سیستم های کامپیوتری شد و از آن زمان به ویژه در زمینه به روزرسانی های نرم افزار و سیستم های عامل به کار گرفته شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’restart’’ با ’’reset’’ تفاوت دارد. ’’Reset’’ به معنای بازگرداندن سیستم به وضعیت پیش فرض است، در حالی که ’’restart’’ به معنای راه اندازی مجدد سیستم در وضعیت فعلی خود است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند C یا Java، دستورات خاصی برای راه اندازی مجدد برنامه ها یا سیستم ها وجود دارد که می توانند در مواردی مانند خطاهای بحرانی یا پایان موفقیت آمیز فرآیندها استفاده شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که راه اندازی مجدد همیشه به معنای رفع مشکلات است. در واقع، برخی مشکلات ممکن است نیاز به اقدامات خاص تر یا تشخیص خطا داشته باشند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
راه اندازی مجدد سیستم ها و نرم افزارها باید به طور هوشمندانه و در زمان مناسب انجام شود تا از بروز مشکلات و تداخلات جلوگیری کند.
راه اندازی مجدد، سیستم ها، خطاها
واژه ’’Restart’’ به معنای راه اندازی مجدد یک سیستم یا برنامه بعد از توقف آن است. این فرآیند می تواند برای رفع مشکلات، به روزرسانی نرم افزار، یا بهبود عملکرد سیستم انجام شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات، ’’restart’’ به طور معمول به معنای شروع مجدد سیستم عامل یا نرم افزار پس از یک خطا، به روزرسانی یا تغییرات عمده است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در هنگام نصب به روزرسانی ها برای سیستم عامل ها یا نرم افزارها، معمولاً نیاز به راه اندازی مجدد سیستم است تا تغییرات اعمال شده به طور کامل اعمال شوند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها، راه اندازی مجدد اغلب در فرآیندهای خودکار برای بازگشت به حالت پایدار یا بهبود عملکرد در صورت بروز مشکلات استفاده می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’restart’’ در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وارد دنیای سیستم های کامپیوتری شد و از آن زمان به ویژه در زمینه به روزرسانی های نرم افزار و سیستم های عامل به کار گرفته شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’restart’’ با ’’reset’’ تفاوت دارد. ’’Reset’’ به معنای بازگرداندن سیستم به وضعیت پیش فرض است، در حالی که ’’restart’’ به معنای راه اندازی مجدد سیستم در وضعیت فعلی خود است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی مانند C یا Java، دستورات خاصی برای راه اندازی مجدد برنامه ها یا سیستم ها وجود دارد که می توانند در مواردی مانند خطاهای بحرانی یا پایان موفقیت آمیز فرآیندها استفاده شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که راه اندازی مجدد همیشه به معنای رفع مشکلات است. در واقع، برخی مشکلات ممکن است نیاز به اقدامات خاص تر یا تشخیص خطا داشته باشند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
راه اندازی مجدد سیستم ها و نرم افزارها باید به طور هوشمندانه و در زمان مناسب انجام شود تا از بروز مشکلات و تداخلات جلوگیری کند.
راه اندازی مجدد، سیستم ها، خطاها
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Restore’’ به معنای برگرداندن سیستم، داده ها یا تنظیمات به حالت قبلی یا اولیه است. این فرآیند ممکن است شامل بازگردانی از نسخه پشتیبان، بازیابی تنظیمات پیش فرض، یا بازسازی سیستم از یک وضعیت سالم باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در دنیای فناوری اطلاعات، ’’restore’’ معمولاً به فرآیند بازیابی داده ها یا سیستم ها از یک نسخه پشتیبان یا نقطه بازیابی اشاره دارد که به منظور بازگشت به وضعیت قبلی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در صورتی که یک سیستم به دلیل خرابی یا حملات سایبری از کار بیفتد، فرآیند بازیابی می تواند شامل استفاده از نسخه پشتیبان برای بازگرداندن داده ها و اطلاعات به حالت اولیه باشد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها و نرم افزارها، فرآیند بازیابی اطلاعات از نسخه های پشتیبان یا نقاط بازیابی به منظور جلوگیری از از دست رفتن داده ها و حفظ یکپارچگی سیستم اهمیت زیادی دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’restore’’ در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در زمینه های مختلف از جمله سیستم های ذخیره سازی و پشتیبان گیری رایج شد و از آن زمان تا به حال جزء مفاهیم اصلی فناوری اطلاعات باقی مانده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’restore’’ با ’’recover’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’restore’’ به معنای بازگرداندن سیستم به وضعیت قبلی است، ’’recover’’ معمولاً به فرآیند بازیابی داده ها یا اطلاعات از خرابی ها و مشکلات اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی و سیستم های مدیریت پایگاه داده، فرآیند بازیابی معمولاً از طریق دستورات خاصی مانند `restore` در SQL یا استفاده از نسخه های پشتیبان خودکار انجام می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که بازیابی همیشه به سادگی قابل انجام است. در واقع، بازیابی ممکن است با چالش های مربوط به عدم دسترسی به نسخه پشتیبان یا خرابی های پیچیده سیستم مواجه شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
بازیابی و بازگرداندن داده ها یا سیستم ها باید به طور منظم و با استفاده از روش های مناسب انجام شود تا از مشکلات داده ای و از دست رفتن اطلاعات جلوگیری شود.
بازیابی، داده ها، سیستم ها
واژه ’’Restore’’ به معنای برگرداندن سیستم، داده ها یا تنظیمات به حالت قبلی یا اولیه است. این فرآیند ممکن است شامل بازگردانی از نسخه پشتیبان، بازیابی تنظیمات پیش فرض، یا بازسازی سیستم از یک وضعیت سالم باشد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در دنیای فناوری اطلاعات، ’’restore’’ معمولاً به فرآیند بازیابی داده ها یا سیستم ها از یک نسخه پشتیبان یا نقطه بازیابی اشاره دارد که به منظور بازگشت به وضعیت قبلی انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در صورتی که یک سیستم به دلیل خرابی یا حملات سایبری از کار بیفتد، فرآیند بازیابی می تواند شامل استفاده از نسخه پشتیبان برای بازگرداندن داده ها و اطلاعات به حالت اولیه باشد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم ها و نرم افزارها، فرآیند بازیابی اطلاعات از نسخه های پشتیبان یا نقاط بازیابی به منظور جلوگیری از از دست رفتن داده ها و حفظ یکپارچگی سیستم اهمیت زیادی دارد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’restore’’ در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در زمینه های مختلف از جمله سیستم های ذخیره سازی و پشتیبان گیری رایج شد و از آن زمان تا به حال جزء مفاهیم اصلی فناوری اطلاعات باقی مانده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
واژه ’’restore’’ با ’’recover’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’restore’’ به معنای بازگرداندن سیستم به وضعیت قبلی است، ’’recover’’ معمولاً به فرآیند بازیابی داده ها یا اطلاعات از خرابی ها و مشکلات اشاره دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی و سیستم های مدیریت پایگاه داده، فرآیند بازیابی معمولاً از طریق دستورات خاصی مانند `restore` در SQL یا استفاده از نسخه های پشتیبان خودکار انجام می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که بازیابی همیشه به سادگی قابل انجام است. در واقع، بازیابی ممکن است با چالش های مربوط به عدم دسترسی به نسخه پشتیبان یا خرابی های پیچیده سیستم مواجه شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
بازیابی و بازگرداندن داده ها یا سیستم ها باید به طور منظم و با استفاده از روش های مناسب انجام شود تا از مشکلات داده ای و از دست رفتن اطلاعات جلوگیری شود.
بازیابی، داده ها، سیستم ها
مقدمه مفهومی درباره واژه
در دنیای فناوری اطلاعات و به ویژه برنامه نویسی، ’’Return’’ به معنای بازگرداندن کنترل یا مقدار از یک تابع یا روند اجرا به محل فراخوانی آن است. این عمل در بسیاری از زبان های برنامه نویسی استاندارد است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
دستور return در زبان هایی مانند C، Java، Python و PHP برای خروج از تابع و بازگرداندن مقدار استفاده می شود. این مفهوم پایه در طراحی و درک جریان اجرای برنامه است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در برنامه ای که عملیات ریاضی انجام می دهد، تابعی می تواند مجموع دو عدد را محاسبه کرده و با دستور return مقدار نتیجه را بازگرداند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
مفهوم ’’Return’’ برای ایجاد توابع ماژولار و قابل استفاده مجدد حیاتی است. بدون این امکان، تعامل بین قسمت های مختلف برنامه مختل می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از دهه ۱۹۷۰ با ظهور زبان C و بعدتر Pascal، واژه return به صورت گسترده وارد زبان های برنامه نویسی شد و هم اکنون بخش اصلی هر زبان ساخت یافته ای است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستور return با دستورات مشابه مانند break یا exit متفاوت است. return کنترل را از یک تابع بازمی گرداند، در حالی که break از حلقه ها خارج می شود و exit برنامه را خاتمه می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python: `return x + y`
در C++: `return value;`
در JavaScript: `return result;`
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی برنامه نویسان تازه کار تصور می کنند return صرفاً برای خروج از تابع است، در حالی که می تواند داده را نیز بازگرداند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
return کلید اساسی در پیاده سازی توابع منطقی و ساخت یافته است. فهم دقیق عملکرد آن برای طراحی مؤثر کد ضروری است.
تابع، خروجی، کنترل برنامه
در دنیای فناوری اطلاعات و به ویژه برنامه نویسی، ’’Return’’ به معنای بازگرداندن کنترل یا مقدار از یک تابع یا روند اجرا به محل فراخوانی آن است. این عمل در بسیاری از زبان های برنامه نویسی استاندارد است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
دستور return در زبان هایی مانند C، Java، Python و PHP برای خروج از تابع و بازگرداندن مقدار استفاده می شود. این مفهوم پایه در طراحی و درک جریان اجرای برنامه است.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در برنامه ای که عملیات ریاضی انجام می دهد، تابعی می تواند مجموع دو عدد را محاسبه کرده و با دستور return مقدار نتیجه را بازگرداند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
مفهوم ’’Return’’ برای ایجاد توابع ماژولار و قابل استفاده مجدد حیاتی است. بدون این امکان، تعامل بین قسمت های مختلف برنامه مختل می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
از دهه ۱۹۷۰ با ظهور زبان C و بعدتر Pascal، واژه return به صورت گسترده وارد زبان های برنامه نویسی شد و هم اکنون بخش اصلی هر زبان ساخت یافته ای است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دستور return با دستورات مشابه مانند break یا exit متفاوت است. return کنترل را از یک تابع بازمی گرداند، در حالی که break از حلقه ها خارج می شود و exit برنامه را خاتمه می دهد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python: `return x + y`
در C++: `return value;`
در JavaScript: `return result;`
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی برنامه نویسان تازه کار تصور می کنند return صرفاً برای خروج از تابع است، در حالی که می تواند داده را نیز بازگرداند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
return کلید اساسی در پیاده سازی توابع منطقی و ساخت یافته است. فهم دقیق عملکرد آن برای طراحی مؤثر کد ضروری است.
تابع، خروجی، کنترل برنامه
مقدمه مفهومی درباره واژه
’’Revert’’ به معنای بازگشت به حالت یا تنظیمات قبلی است. در زمینه فناوری اطلاعات، revert عملیاتی است که وضعیت یک فایل، سیستم یا پایگاه داده را به حالت قبلی بازمی گرداند، به ویژه پس از تغییرات ناخواسته یا اشتباه.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در کنترل نسخه (version control)، عملیات revert به معنی بازگردانی یک فایل به نسخه قبل از تغییرات است. همچنین در نرم افزارهایی مانند Word یا Excel، گزینه revert می تواند آخرین ذخیره را بازیابی کند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
اگر کاربر در Git اشتباهاً تغییری را اعمال کرده باشد، می تواند با `git revert` آن را حذف کند بدون آنکه تاریخچه حذف شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
Revert تضمین کننده قابلیت بازگشت پذیری تغییرات است، که به امنیت، پایداری و قابلیت اطمینان در سیستم های توسعه نرم افزار کمک می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور سیستم های کنترل نسخه مانند CVS و سپس Git، مفهوم revert به صورت گسترده وارد فرهنگ توسعه شد. بعدها در سیستم های مدیریت پایگاه داده نیز پیاده سازی شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
revert با undo متفاوت است؛ undo اغلب موقت و در همان نشست فعال است، در حالی که revert به نسخه ای ذخیره شده یا پایدار بازمی گردد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Git: `git revert [commit-id]`
در وردپرس: بازگرداندن تغییرات پست به نسخه قبلی
در نرم افزارهای ویرایشگر گرافیکی: دکمه revert فایل را به وضعیت ذخیره شده قبلی بازمی گرداند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی تصور می کنند revert باعث حذف کامل تغییرات می شود؛ در حالی که در Git، commit جدیدی ایجاد می شود که تغییرات را معکوس می کند بدون حذف تاریخچه.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
Revert ابزاری حیاتی برای حفظ امنیت و ثبات در چرخه توسعه و نگهداری نرم افزار است. استفاده صحیح از آن می تواند هزینه خطاها را کاهش دهد.
بازگشت به نسخه قبل، کنترل نسخه، بازنشانی
’’Revert’’ به معنای بازگشت به حالت یا تنظیمات قبلی است. در زمینه فناوری اطلاعات، revert عملیاتی است که وضعیت یک فایل، سیستم یا پایگاه داده را به حالت قبلی بازمی گرداند، به ویژه پس از تغییرات ناخواسته یا اشتباه.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در کنترل نسخه (version control)، عملیات revert به معنی بازگردانی یک فایل به نسخه قبل از تغییرات است. همچنین در نرم افزارهایی مانند Word یا Excel، گزینه revert می تواند آخرین ذخیره را بازیابی کند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
اگر کاربر در Git اشتباهاً تغییری را اعمال کرده باشد، می تواند با `git revert` آن را حذف کند بدون آنکه تاریخچه حذف شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
Revert تضمین کننده قابلیت بازگشت پذیری تغییرات است، که به امنیت، پایداری و قابلیت اطمینان در سیستم های توسعه نرم افزار کمک می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور سیستم های کنترل نسخه مانند CVS و سپس Git، مفهوم revert به صورت گسترده وارد فرهنگ توسعه شد. بعدها در سیستم های مدیریت پایگاه داده نیز پیاده سازی شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
revert با undo متفاوت است؛ undo اغلب موقت و در همان نشست فعال است، در حالی که revert به نسخه ای ذخیره شده یا پایدار بازمی گردد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Git: `git revert [commit-id]`
در وردپرس: بازگرداندن تغییرات پست به نسخه قبلی
در نرم افزارهای ویرایشگر گرافیکی: دکمه revert فایل را به وضعیت ذخیره شده قبلی بازمی گرداند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی تصور می کنند revert باعث حذف کامل تغییرات می شود؛ در حالی که در Git، commit جدیدی ایجاد می شود که تغییرات را معکوس می کند بدون حذف تاریخچه.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
Revert ابزاری حیاتی برای حفظ امنیت و ثبات در چرخه توسعه و نگهداری نرم افزار است. استفاده صحیح از آن می تواند هزینه خطاها را کاهش دهد.
بازگشت به نسخه قبل، کنترل نسخه، بازنشانی
اصلاحات، اصلاح
اخراج کردن، تبعید
با ظرافت، تأکید کرد
برگشتن، برگرداندن
دوباره کار کردن، دوباره کاری کردن
پناه بردن، استراحتگاه
ثبت کردن، ضبط کردن
کشیش خانه
اصلاح کردن، اصلاحات
دوباره شروع کردن، راه اندازی مجدّد
بازگرداندن، بازیابی کردن
بازنشسته شدن، بازنشسته شوید
بازگشت دادن، بازگشت
اشتباهانه، به اشتباه
تأخیر، به تعویق انداختن، تعویق
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Report’’ به معنای گزارشی است که اطلاعات یا تحلیل های مربوط به یک موضوع خاص را به صورت مکتوب یا الکترونیکی ارائه می دهد. گزارش ها می توانند شامل تحلیل های داده، ارزیابی ها، یا ارجاع به مستندات مهم باشند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زمینه فناوری اطلاعات، ’’report’’ به گزارشی اطلاق می شود که اطلاعات جمع آوری شده از پایگاه های داده، سیستم ها یا منابع مختلف را تحلیل کرده و نتایج را به صورت گزارشی مستند ارائه می دهد. این گزارش ها معمولاً در قالب فایل های متنی، PDF یا صفحات وب منتشر می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در بسیاری از نرم افزارهای کسب وکار مانند Microsoft Excel یا CRM ها، گزارش هایی برای تحلیل داده ها، ارزیابی عملکرد و پیش بینی های آینده تهیه می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، گزارش ها به عنوان ابزاری برای مستندسازی و ارزیابی عملکرد سیستم ها و برنامه ها استفاده می شوند. این گزارش ها می توانند به صورت خودکار از داده های جمع آوری شده توسط نرم افزارها تهیه شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
گزارش ها از ابتدا در زمینه های مختلف علمی و مدیریتی به کار می رفتند و در دنیای دیجیتال با استفاده از ابزارهایی مانند نرم افزارهای گزارش گیری در سیستم های IT گسترش یافتند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گزارش ’’report’’ با ’’review’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’review’’ معمولاً به بررسی کلی و تحلیل اولیه اشاره دارد، ’’report’’ معمولاً به ارائه نتایج خاص و جزئیات دقیق از اطلاعات مربوطه پرداخته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی، معمولاً از ابزارهای مخصوص گزارش گیری مانند Crystal Reports یا نرم افزارهای پایگاه داده مانند SQL Server Reporting Services برای تهیه و نمایش گزارش های دقیق استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که ’’report’’ همیشه باید شامل تحلیل های عمیق و پیچیده باشد. در حالی که برخی از گزارش ها می توانند اطلاعات ساده یا خلاصه ای از وضعیت سیستم یا پروژه را شامل شوند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تهیه گزارش های دقیق و شفاف از اطلاعات و عملکرد سیستم ها برای تصمیم گیری های بهتر در دنیای دیجیتال ضروری است. استفاده مؤثر از گزارش ها می تواند به بهبود فرآیندهای کسب وکار و تکنولوژی کمک کند.
گزارش دهی، داده ها، تحلیل
واژه ’’Report’’ به معنای گزارشی است که اطلاعات یا تحلیل های مربوط به یک موضوع خاص را به صورت مکتوب یا الکترونیکی ارائه می دهد. گزارش ها می توانند شامل تحلیل های داده، ارزیابی ها، یا ارجاع به مستندات مهم باشند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زمینه فناوری اطلاعات، ’’report’’ به گزارشی اطلاق می شود که اطلاعات جمع آوری شده از پایگاه های داده، سیستم ها یا منابع مختلف را تحلیل کرده و نتایج را به صورت گزارشی مستند ارائه می دهد. این گزارش ها معمولاً در قالب فایل های متنی، PDF یا صفحات وب منتشر می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در بسیاری از نرم افزارهای کسب وکار مانند Microsoft Excel یا CRM ها، گزارش هایی برای تحلیل داده ها، ارزیابی عملکرد و پیش بینی های آینده تهیه می شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در توسعه نرم افزار، گزارش ها به عنوان ابزاری برای مستندسازی و ارزیابی عملکرد سیستم ها و برنامه ها استفاده می شوند. این گزارش ها می توانند به صورت خودکار از داده های جمع آوری شده توسط نرم افزارها تهیه شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
گزارش ها از ابتدا در زمینه های مختلف علمی و مدیریتی به کار می رفتند و در دنیای دیجیتال با استفاده از ابزارهایی مانند نرم افزارهای گزارش گیری در سیستم های IT گسترش یافتند.
تفکیک آن از واژگان مشابه
گزارش ’’report’’ با ’’review’’ تفاوت دارد. در حالی که ’’review’’ معمولاً به بررسی کلی و تحلیل اولیه اشاره دارد، ’’report’’ معمولاً به ارائه نتایج خاص و جزئیات دقیق از اطلاعات مربوطه پرداخته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در برنامه نویسی، معمولاً از ابزارهای مخصوص گزارش گیری مانند Crystal Reports یا نرم افزارهای پایگاه داده مانند SQL Server Reporting Services برای تهیه و نمایش گزارش های دقیق استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که ’’report’’ همیشه باید شامل تحلیل های عمیق و پیچیده باشد. در حالی که برخی از گزارش ها می توانند اطلاعات ساده یا خلاصه ای از وضعیت سیستم یا پروژه را شامل شوند.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
تهیه گزارش های دقیق و شفاف از اطلاعات و عملکرد سیستم ها برای تصمیم گیری های بهتر در دنیای دیجیتال ضروری است. استفاده مؤثر از گزارش ها می تواند به بهبود فرآیندهای کسب وکار و تکنولوژی کمک کند.
گزارش دهی، داده ها، تحلیل
گزارش دادن
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’Retry’’ به معنای تلاش مجدد برای انجام یک عمل یا فرآیند پس از شکست در دفعات قبلی است. این واژه به ویژه در زمینه هایی که نیاز به تلاش مکرر دارند، مانند عملیات شبکه یا درخواست های کاربر، کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’retry’’ معمولاً به معنای تلاش مجدد برای انجام یک درخواست یا عملیات است که قبلاً به دلیل خطا یا مشکل ناموفق بوده است. این عمل می تواند به طور خودکار یا دستی انجام شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم های شبکه، زمانی که یک درخواست به دلیل قطع ارتباط یا مشکل دیگر ناموفق است، تلاش مجدد می تواند باعث بازیابی عملیات و تکمیل درخواست شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، فرآیند Retry معمولاً در سیستم های حساس به تأخیر یا ناپایداری شبکه استفاده می شود تا از بروز خطاهای مکرر جلوگیری شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’retry’’ از اوایل دهه ۱۹۹۰ برای اشاره به تلاش مجدد در سیستم های توزیع شده و شبکه های ارتباطی استفاده می شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Retry با ’’restart’’ متفاوت است. ’’Restart’’ به معنای راه اندازی مجدد یک سیستم است، در حالی که ’’retry’’ به معنای تلاش مجدد برای انجام عملی است که قبلاً به دلیل خطا ناموفق بوده است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی، تلاش مجدد معمولاً با استفاده از حلقه ها یا دستورات شرطی انجام می شود که در صورت بروز خطا، فرآیند را مجدداً شروع می کنند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که تلاش مجدد همیشه مشکل را حل می کند. در واقع، ممکن است نیاز به اصلاحات یا اقدامات اضافی قبل از تلاش مجدد وجود داشته باشد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
در سیستم های پیچیده و محیط های با خطای بالا، استفاده مؤثر از تلاش مجدد می تواند کارایی و پایداری سیستم ها را بهبود دهد.
تلاش مجدد، سیستم های شبکه، خطاها
واژه ’’Retry’’ به معنای تلاش مجدد برای انجام یک عمل یا فرآیند پس از شکست در دفعات قبلی است. این واژه به ویژه در زمینه هایی که نیاز به تلاش مکرر دارند، مانند عملیات شبکه یا درخواست های کاربر، کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی، ’’retry’’ معمولاً به معنای تلاش مجدد برای انجام یک درخواست یا عملیات است که قبلاً به دلیل خطا یا مشکل ناموفق بوده است. این عمل می تواند به طور خودکار یا دستی انجام شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم های شبکه، زمانی که یک درخواست به دلیل قطع ارتباط یا مشکل دیگر ناموفق است، تلاش مجدد می تواند باعث بازیابی عملیات و تکمیل درخواست شود.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، فرآیند Retry معمولاً در سیستم های حساس به تأخیر یا ناپایداری شبکه استفاده می شود تا از بروز خطاهای مکرر جلوگیری شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
واژه ’’retry’’ از اوایل دهه ۱۹۹۰ برای اشاره به تلاش مجدد در سیستم های توزیع شده و شبکه های ارتباطی استفاده می شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Retry با ’’restart’’ متفاوت است. ’’Restart’’ به معنای راه اندازی مجدد یک سیستم است، در حالی که ’’retry’’ به معنای تلاش مجدد برای انجام عملی است که قبلاً به دلیل خطا ناموفق بوده است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در زبان های برنامه نویسی، تلاش مجدد معمولاً با استفاده از حلقه ها یا دستورات شرطی انجام می شود که در صورت بروز خطا، فرآیند را مجدداً شروع می کنند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت رایج این است که تلاش مجدد همیشه مشکل را حل می کند. در واقع، ممکن است نیاز به اصلاحات یا اقدامات اضافی قبل از تلاش مجدد وجود داشته باشد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
در سیستم های پیچیده و محیط های با خطای بالا، استفاده مؤثر از تلاش مجدد می تواند کارایی و پایداری سیستم ها را بهبود دهد.
تلاش مجدد، سیستم های شبکه، خطاها