- Down
پایین آوردن، پایین
معنی Down - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
با دلی افسرده، با دلسوزی
مقدمه مفهومی درباره واژه
واژه ’’round down’’ در علوم رایانه، به عملیاتی اشاره دارد که در آن مقدار عددی اعشاری به پایین ترین عدد ممکن با دقت مشخص گرد می شود. این روش برای احتیاط در محاسبات مالی یا توزیعی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی، round down معمولاً با توابع floor یا Math.floor پیاده سازی می شود. این روش برای برآورد محافظه کارانه در هزینه، فضا یا زمان استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در محاسبه سود بانکی، اگر بخواهیم مقدار پرداختی را به ضرر بانک گرد کنیم، از round down استفاده می شود. همچنین در سامانه های مدیریت منابع، مقدار مصرف به سمت پایین گرد می شود تا منابع بیشتری باقی بماند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
round down در سیستم هایی که به دقت بالا و کنترل بر خروجی نهایی نیاز دارند، استفاده می شود. در نرم افزارهای مالی، حسابداری و پشتیبانی لجستیکی برای جلوگیری از بیش پرداخت یا بیش تخصیص مفید است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور نیاز به توابع کنترلی در زبان هایی مانند BASIC و COBOL، توابع round down یا معادل آن (floor) به عنوان توابع استاندارد در بسیاری از زبان ها پذیرفته شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
round down با round و ceil متفاوت است. round ممکن است به بالا یا پایین گرد کند، ceil همیشه به بالا و floor (هم معنای round down) همیشه به پایین گرد می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python:
`import math; math.floor(2.9)` → 2
در JavaScript:
`Math.floor(2.9)` → 2
در Excel:
`=ROUNDDOWN(2.9, 0)` → 2
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان گمان می کنند round down فقط در صورت بالا بودن اعشار عمل می کند، اما حتی با 0.1 نیز به پایین گرد می شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده دقیق از round down برای جلوگیری از بیش تخصیص منابع یا پرداخت های غیرضروری در محاسبات عددی ضروری است.
واژه ’’round down’’ در علوم رایانه، به عملیاتی اشاره دارد که در آن مقدار عددی اعشاری به پایین ترین عدد ممکن با دقت مشخص گرد می شود. این روش برای احتیاط در محاسبات مالی یا توزیعی کاربرد دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی، round down معمولاً با توابع floor یا Math.floor پیاده سازی می شود. این روش برای برآورد محافظه کارانه در هزینه، فضا یا زمان استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در محاسبه سود بانکی، اگر بخواهیم مقدار پرداختی را به ضرر بانک گرد کنیم، از round down استفاده می شود. همچنین در سامانه های مدیریت منابع، مقدار مصرف به سمت پایین گرد می شود تا منابع بیشتری باقی بماند.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
round down در سیستم هایی که به دقت بالا و کنترل بر خروجی نهایی نیاز دارند، استفاده می شود. در نرم افزارهای مالی، حسابداری و پشتیبانی لجستیکی برای جلوگیری از بیش پرداخت یا بیش تخصیص مفید است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور نیاز به توابع کنترلی در زبان هایی مانند BASIC و COBOL، توابع round down یا معادل آن (floor) به عنوان توابع استاندارد در بسیاری از زبان ها پذیرفته شد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
round down با round و ceil متفاوت است. round ممکن است به بالا یا پایین گرد کند، ceil همیشه به بالا و floor (هم معنای round down) همیشه به پایین گرد می کند.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python:
`import math; math.floor(2.9)` → 2
در JavaScript:
`Math.floor(2.9)` → 2
در Excel:
`=ROUNDDOWN(2.9, 0)` → 2
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان گمان می کنند round down فقط در صورت بالا بودن اعشار عمل می کند، اما حتی با 0.1 نیز به پایین گرد می شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
استفاده دقیق از round down برای جلوگیری از بیش تخصیص منابع یا پرداخت های غیرضروری در محاسبات عددی ضروری است.
مقدمه مفهومی درباره واژه
زمان بی کاری (Down Time) به دوره هایی اطلاق می شود که یک سیستم کامپیوتری، شبکه یا سرویس IT به دلایل مختلف از جمله خرابی سخت افزار، مشکلات نرم افزاری، عملیات نگهداری یا حملات سایبری غیرقابل دسترس می شود. این شاخص مهمی برای اندازه گیری قابلیت اطمینان سیستم هاست.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم ها، کاهش زمان بی کاری یک هدف کلیدی است. در قراردادهای SLA، زمان بی کاری مجاز مشخص می شود. در محاسبات ابری، زمان بی کاری سرویس ها مانیتور می شود. در DevOps، استراتژی های کاهش زمان بی کاری اجرا می شوند. در مراکز داده، برنامه ریزی برای زمان بی کاری برنامه ریزی شده انجام می گیرد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
توقف سرورهای وب به دلیل overload، خرابی سخت افزار در مراکز داده، قطعی سرویس های ابری مانند AWS، زمان های نگهداری برنامه ریزی شده سیستم های بانکی، قطعی شبکه های سازمانی به دلیل مشکلات زیرساخت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های تحمل خطا، کاهش زمان بی کاری طراحی می شود. در سیستم های توزیع شده، استراتژی های failover برای کاهش زمان بی کاری اجرا می شوند. در معماری میکروسرویس ها، زمان بی کاری هر سرویس به صورت مستقل مدیریت می شود. در سیستم های حیاتی، زمان بی کاری باید به حداقل برسد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم زمان بی کاری از اولین روزهای محاسبات در دهه 1950 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سیستم های تجاری اهمیت بیشتری یافت. امروزه با سیستم های های-آویلابیلیتی (High Availability) زمان بی کاری به شدت کاهش یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
زمان بی کاری با قطعی (Outage) متفاوت است - قطعی می تواند موقت باشد. همچنین با downtime برنامه ریزی شده که عمدی است تفاوت دارد. در برخی متون، زمان بی کاری با توقف (Halt) که کلی تر است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه های مانیتورینگ مانند psutil. در PowerShell با cmdlet های مدیریت سرویس. در Bash با دستورات systemctl. در Java با APIهای مدیریت سیستم. در ابزارهای مانیتورینگ مانند Nagios و Zabbix.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که زمان بی کاری همیشه قابل حذف است. چالش اصلی، رسیدن به تعادل بین هزینه و زمان بی کاری قابل قبول است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و کاهش زمان بی کاری از اهداف اصلی هر سازمان IT است و نیازمند طراحی سیستم های مقاوم و استراتژی های بازیابی مناسب می باشد.
زمان بی کاری (Down Time) به دوره هایی اطلاق می شود که یک سیستم کامپیوتری، شبکه یا سرویس IT به دلایل مختلف از جمله خرابی سخت افزار، مشکلات نرم افزاری، عملیات نگهداری یا حملات سایبری غیرقابل دسترس می شود. این شاخص مهمی برای اندازه گیری قابلیت اطمینان سیستم هاست.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدیریت سیستم ها، کاهش زمان بی کاری یک هدف کلیدی است. در قراردادهای SLA، زمان بی کاری مجاز مشخص می شود. در محاسبات ابری، زمان بی کاری سرویس ها مانیتور می شود. در DevOps، استراتژی های کاهش زمان بی کاری اجرا می شوند. در مراکز داده، برنامه ریزی برای زمان بی کاری برنامه ریزی شده انجام می گیرد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
توقف سرورهای وب به دلیل overload، خرابی سخت افزار در مراکز داده، قطعی سرویس های ابری مانند AWS، زمان های نگهداری برنامه ریزی شده سیستم های بانکی، قطعی شبکه های سازمانی به دلیل مشکلات زیرساخت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های تحمل خطا، کاهش زمان بی کاری طراحی می شود. در سیستم های توزیع شده، استراتژی های failover برای کاهش زمان بی کاری اجرا می شوند. در معماری میکروسرویس ها، زمان بی کاری هر سرویس به صورت مستقل مدیریت می شود. در سیستم های حیاتی، زمان بی کاری باید به حداقل برسد.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم زمان بی کاری از اولین روزهای محاسبات در دهه 1950 مطرح بود. در دهه 1990 با ظهور سیستم های تجاری اهمیت بیشتری یافت. امروزه با سیستم های های-آویلابیلیتی (High Availability) زمان بی کاری به شدت کاهش یافته است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
زمان بی کاری با قطعی (Outage) متفاوت است - قطعی می تواند موقت باشد. همچنین با downtime برنامه ریزی شده که عمدی است تفاوت دارد. در برخی متون، زمان بی کاری با توقف (Halt) که کلی تر است اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه های مانیتورینگ مانند psutil. در PowerShell با cmdlet های مدیریت سرویس. در Bash با دستورات systemctl. در Java با APIهای مدیریت سیستم. در ابزارهای مانیتورینگ مانند Nagios و Zabbix.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که زمان بی کاری همیشه قابل حذف است. چالش اصلی، رسیدن به تعادل بین هزینه و زمان بی کاری قابل قبول است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و کاهش زمان بی کاری از اهداف اصلی هر سازمان IT است و نیازمند طراحی سیستم های مقاوم و استراتژی های بازیابی مناسب می باشد.
مقدمه مفهومی درباره واژه
بارگیری (Download) به فرآیند انتقال داده ها از یک منبع دور (معمولاً سرور) به دستگاه محلی (کلاینت) از طریق شبکه اطلاق می شود. این مفهوم اساسی در معماری کلاینت-سرور، پایه بسیاری از خدمات اینترنتی امروزی است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مرورگرهای وب، بارگیری صفحات و فایل ها انجام می شود. در برنامه نویسی شبکه، پیاده سازی پروتکل های بارگیری ضروری است. در اپلیکیشن های موبایل، بارگیری آپدیت ها صورت می گیرد. در سیستم های توزیع شده، بارگیری داده های اشتراکی انجام می شود. در محاسبات ابری، بارگیری فایل ها از فضای ذخیره سازی ابری انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
بارگیری فایل ها از اینترنت، دریافت ایمیل ها، آپدیت نرم افزارها، دانلود موسیقی و ویدئو، دریافت دیتابیس های بزرگ، بارگیری کد از مخازن گیت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری کلاینت-سرور، مکانیسم های بارگیری بهینه طراحی می شوند. در سیستم های توزیع شده، استراتژی های بارگیری موازی پیاده سازی می شوند. در معماری ابری، بارگیری ایمن داده ها مهم است. در برنامه های موبایل، مدیریت بارگیری در پس زمینه ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم بارگیری از اولین روزهای ARPANET در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت عمومی رایج شد. امروزه با پروتکل های پیشرفته مانند BitTorrent پیچیده تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
بارگیری با دریافت (Receive) متفاوت است - دریافت کلی تر است. همچنین با انتقال (Transfer) که دوطرفه است تفاوت دارد. در برخی متون، بارگیری با fetch که ممکن است موقت باشد اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه requests. در JavaScript با fetch API. در Java با HttpURLConnection. در C# با WebClient. در PowerShell با Invoke-WebRequest.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه بارگیری ها قانونی هستند. چالش اصلی، مدیریت بارگیری های بزرگ و مقاوم در برابر قطعی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
بارگیری از اساسی ترین عملیات شبکه است که درک مکانیسم های آن برای توسعه هرگونه سیستم توزیع شده ضروری می باشد.
بارگیری (Download) به فرآیند انتقال داده ها از یک منبع دور (معمولاً سرور) به دستگاه محلی (کلاینت) از طریق شبکه اطلاق می شود. این مفهوم اساسی در معماری کلاینت-سرور، پایه بسیاری از خدمات اینترنتی امروزی است.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مرورگرهای وب، بارگیری صفحات و فایل ها انجام می شود. در برنامه نویسی شبکه، پیاده سازی پروتکل های بارگیری ضروری است. در اپلیکیشن های موبایل، بارگیری آپدیت ها صورت می گیرد. در سیستم های توزیع شده، بارگیری داده های اشتراکی انجام می شود. در محاسبات ابری، بارگیری فایل ها از فضای ذخیره سازی ابری انجام می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
بارگیری فایل ها از اینترنت، دریافت ایمیل ها، آپدیت نرم افزارها، دانلود موسیقی و ویدئو، دریافت دیتابیس های بزرگ، بارگیری کد از مخازن گیت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری کلاینت-سرور، مکانیسم های بارگیری بهینه طراحی می شوند. در سیستم های توزیع شده، استراتژی های بارگیری موازی پیاده سازی می شوند. در معماری ابری، بارگیری ایمن داده ها مهم است. در برنامه های موبایل، مدیریت بارگیری در پس زمینه ضروری است.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم بارگیری از اولین روزهای ARPANET در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش اینترنت عمومی رایج شد. امروزه با پروتکل های پیشرفته مانند BitTorrent پیچیده تر شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
بارگیری با دریافت (Receive) متفاوت است - دریافت کلی تر است. همچنین با انتقال (Transfer) که دوطرفه است تفاوت دارد. در برخی متون، بارگیری با fetch که ممکن است موقت باشد اشتباه گرفته می شود.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با کتابخانه requests. در JavaScript با fetch API. در Java با HttpURLConnection. در C# با WebClient. در PowerShell با Invoke-WebRequest.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
یک باور غلط این است که همه بارگیری ها قانونی هستند. چالش اصلی، مدیریت بارگیری های بزرگ و مقاوم در برابر قطعی است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
بارگیری از اساسی ترین عملیات شبکه است که درک مکانیسم های آن برای توسعه هرگونه سیستم توزیع شده ضروری می باشد.
بدبخت، پایین و خارج
کاهش دادن، تنزّل دادن
ناراحت، دلگیر
دانلود کردن
طلوع کردن، سپیده دم
قابل دانلود
به طور صریح، به شدّت
مرکز شهر
به سمت پایین، رو به پایین
به طور نزولی، به سمت پایین
پوشیدن، دان
غرق شدن
مقدمه مفهومی درباره واژه
جعبه پائین افت (Drop Down Box) که با نام Combo Box نیز شناخته می شود، یکی از عناصر پایه ای رابط کاربری است که به کاربران امکان انتخاب از میان چند گزینه را می دهد. این عنصر فضای کمی اشغال می کند اما در صورت نیاز، گزینه های موجود را نمایش می دهد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی رابط کاربری وب با تگ
جعبه پائین افت (Drop Down Box) که با نام Combo Box نیز شناخته می شود، یکی از عناصر پایه ای رابط کاربری است که به کاربران امکان انتخاب از میان چند گزینه را می دهد. این عنصر فضای کمی اشغال می کند اما در صورت نیاز، گزینه های موجود را نمایش می دهد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در طراحی رابط کاربری وب با تگ