- Depend
وابسته بودن، وابسته
معنی Depend - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
فرود آمدن
اعتمادپذیری، قابل اعتماد بودن
قابل اعتماد
اتّکاء پذیری، قابل اعتماد بودن
قابل اعتماد
وابستگی
به طور غم انگیز، بدبختی، غمگین
صرف کردن، خرج کن
مقدمه مفهومی درباره واژه
در علوم رایانه، واژه Append به معنای افزودن یا الصاق داده یا عنصر جدید به انتهای یک مجموعه موجود است. این عمل اغلب در لیست ها، فایل ها، پایگاه داده ها و رشته ها انجام می شود و جزء عملیات های بنیادین در پردازش داده به شمار می رود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی مانند Python، متد `append()` برای افزودن یک عنصر به انتهای لیست استفاده می شود. در C یا C++ هنگام کار با فایل ها، داده های جدید را می توان با استفاده از مد `append` به فایل افزود بدون آن که محتوای قبلی از بین برود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در اپلیکیشن های لاگ برداری (Logging)، هر پیام جدید به انتهای فایل لاگ اضافه می شود (Append) تا تاریخچه کاملی از رویدادها حفظ شود. همچنین در پایگاه داده ها، عملیات Append برای افزودن ردیف های جدید بدون تغییر داده های پیشین رایج است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
عملیات Append در ذخیره سازی موقت، ساخت فایل های log، مدیریت صف ها و طراحی APIهای RESTful کاربرد حیاتی دارد. این عملیات همچنین در معماری های مبتنی بر Event Sourcing برای حفظ دنباله ای از رویدادها استفاده می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور زبان های سطح بالا و ساختارهای داده مانند آرایه ها و لیست ها در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی، نیاز به عملیات هایی مانند Append در طراحی الگوریتم ها مطرح شد. به تدریج، این واژه به عنوان اصطلاحی استاندارد در طراحی داده و فایل درآمد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Append با Insert متفاوت است؛ Insert می تواند در هر موقعیتی داده ای را وارد کند، ولی Append همیشه داده را به انتهای ساختار می افزاید. همچنین با Update که منجر به تغییر داده موجود می شود تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python متد `list.append(x)`، در JavaScript با `array.push(x)`، در Java با `ArrayList.add(x)`، و در Bash با `>>` برای افزودن به فایل ها استفاده می شود. در SQL، استفاده از `INSERT INTO` نوعی رفتار Append دارد.
نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره
در DevOps برای لاگ برداری مستمر، ابزارهایی مثل Logstash داده ها را به فایل ها Append می کنند. در سیستم های Microservices، Append در ذخیره سازی جریانی (Stream-based storage) نقش کلیدی دارد. در AI، داده های آموزشی می توانند به مجموعه فعلی Append شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان هنگام استفاده از Append در فایل ها، اشتباهاً فکر می کنند داده ها جایگزین می شوند. در واقع، اگر حالت اشتباهی مانند Write به جای Append انتخاب شود، داده ها پاک می شوند. همچنین ممکن است Append بدون اعتبارسنجی، منجر به رشد غیرقابل کنترل داده شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
عملیات Append بخش کلیدی بسیاری از سیستم های اطلاعاتی است. تسلط بر نحوه پیاده سازی صحیح آن در زبان های مختلف برای حفظ یکپارچگی داده و توسعه ساختارمند نرم افزار ضروری است. همچنین باید در مصرف منابع و کنترل رشد داده، دقت شود.
در علوم رایانه، واژه Append به معنای افزودن یا الصاق داده یا عنصر جدید به انتهای یک مجموعه موجود است. این عمل اغلب در لیست ها، فایل ها، پایگاه داده ها و رشته ها انجام می شود و جزء عملیات های بنیادین در پردازش داده به شمار می رود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در زبان های برنامه نویسی مانند Python، متد `append()` برای افزودن یک عنصر به انتهای لیست استفاده می شود. در C یا C++ هنگام کار با فایل ها، داده های جدید را می توان با استفاده از مد `append` به فایل افزود بدون آن که محتوای قبلی از بین برود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در اپلیکیشن های لاگ برداری (Logging)، هر پیام جدید به انتهای فایل لاگ اضافه می شود (Append) تا تاریخچه کاملی از رویدادها حفظ شود. همچنین در پایگاه داده ها، عملیات Append برای افزودن ردیف های جدید بدون تغییر داده های پیشین رایج است.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
عملیات Append در ذخیره سازی موقت، ساخت فایل های log، مدیریت صف ها و طراحی APIهای RESTful کاربرد حیاتی دارد. این عملیات همچنین در معماری های مبتنی بر Event Sourcing برای حفظ دنباله ای از رویدادها استفاده می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
با ظهور زبان های سطح بالا و ساختارهای داده مانند آرایه ها و لیست ها در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی، نیاز به عملیات هایی مانند Append در طراحی الگوریتم ها مطرح شد. به تدریج، این واژه به عنوان اصطلاحی استاندارد در طراحی داده و فایل درآمد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
Append با Insert متفاوت است؛ Insert می تواند در هر موقعیتی داده ای را وارد کند، ولی Append همیشه داده را به انتهای ساختار می افزاید. همچنین با Update که منجر به تغییر داده موجود می شود تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python متد `list.append(x)`، در JavaScript با `array.push(x)`، در Java با `ArrayList.add(x)`، و در Bash با `>>` برای افزودن به فایل ها استفاده می شود. در SQL، استفاده از `INSERT INTO` نوعی رفتار Append دارد.
نقش واژه در طراحی مدرن مانند DevOps، Microservices، AI و غیره
در DevOps برای لاگ برداری مستمر، ابزارهایی مثل Logstash داده ها را به فایل ها Append می کنند. در سیستم های Microservices، Append در ذخیره سازی جریانی (Stream-based storage) نقش کلیدی دارد. در AI، داده های آموزشی می توانند به مجموعه فعلی Append شوند.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
برخی توسعه دهندگان هنگام استفاده از Append در فایل ها، اشتباهاً فکر می کنند داده ها جایگزین می شوند. در واقع، اگر حالت اشتباهی مانند Write به جای Append انتخاب شود، داده ها پاک می شوند. همچنین ممکن است Append بدون اعتبارسنجی، منجر به رشد غیرقابل کنترل داده شود.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
عملیات Append بخش کلیدی بسیاری از سیستم های اطلاعاتی است. تسلط بر نحوه پیاده سازی صحیح آن در زبان های مختلف برای حفظ یکپارچگی داده و توسعه ساختارمند نرم افزار ضروری است. همچنین باید در مصرف منابع و کنترل رشد داده، دقت شود.
با شکاف، شکاف زدن، خمیازه کشان
دفاع کردن، دفاع کن
باز شده، باز شد
معلوم، شناخته شده است
مصرف کردن، خرج کردن
تقاضا کردن، تقاضا
جیغ زدن، جیرجیر
فهمیده، دانستن
مناسب، شایسته
عمیق تر کردن، عمیق کردن
جنون، زوال عقل
جاروکشی، جارو کردن
بوق زدن
مقدمه مفهومی درباره واژه
وابستگی (Dependence) در مهندسی نرم افزار به رابطه ای اشاره دارد که در آن یک ماژول، کلاس، سرویس یا کامپوننت برای عملکرد صحیح به موجودیت دیگری نیاز دارد. این مفهوم در طراحی معماری سیستم های پیچیده و مدیریت پیچیدگی آن ها نقش اساسی دارد. وابستگی ها می توانند در سطوح مختلف از کد منبع تا معماری سیستم وجود داشته باشند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی: وابستگی بین کلاس ها در شیءگرایی. در مدیریت بسته: وابستگی های کتابخانه ای در npm, pip, maven. در معماری: وابستگی بین میکروسرویس ها. در پردازش داده: وابستگی های بین وظایف در Pipeline. در شبکه: وابستگی سرویس ها به زیرساخت های خاص. در DevOps: وابستگی های محیط اجرا.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
وابستگی یک برنامه Python به کتابخانه requests. وابستگی یک سرویس پرداخت به سرویس احراز هویت. وابستگی یک وظیفه MapReduce به خروجی وظیفه قبلی. وابستگی یک برنامه به نسخه خاصی از Java Runtime. وابستگی یک کامپوننت React به Redux برای مدیریت حالت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، مدیریت وابستگی ها کلید کاهش پیچیدگی سیستم است. در طراحی میکروسرویس ها، وابستگی های بین سرویس ها باید به حداقل برسد. در CI/CD، وابستگی های ساخت باید به دقت مدیریت شوند. در تست نرم افزار، وابستگی ها نیاز به Mocking دارند. در تحلیل سیستم، نمودارهای وابستگی به درک روابط کمک می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وابستگی از اولین روزهای برنامه نویسی ماژولار در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با ظهور شیءگرایی اهمیت بیشتری یافت. امروزه با معماری های توزیع شده و اکوسیستم های کتابخانه ای بزرگ، مدیریت وابستگی ها به حوزه پیچیده ای تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وابستگی با Coupling (درجه اتصال بین ماژول ها) و Association (رابطه ضعیف تر بین موجودیت ها) متفاوت است. همچنین با Aggregation که رابطه جزء-کل را نشان می دهد تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java با import بسته ها. در Python با عبارت import. در JavaScript با require یا import. در C++ با #include. در ابزارهای ساخت مانند Maven و Gradle با تعریف وابستگی ها در فایل پیکربندی. در معماری با الگوهای Dependency Injection.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: وابستگی ها همیشه مضر هستند (در حالی که بعضی وابستگی ها ضروری اند). چالش اصلی: یافتن تعادل بین استفاده از وابستگی های مفید و جلوگیری از پیچیدگی بیش از حد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت مؤثر وابستگی ها مهارت کلیدی در توسعه نرم افزارهای قابل نگهداری است. در آموزش معماری نرم افزار، تفاوت بین انواع وابستگی ها و روش های مدیریت آن ها باید به وضوح توضیح داده شود.
وابستگی (Dependence) در مهندسی نرم افزار به رابطه ای اشاره دارد که در آن یک ماژول، کلاس، سرویس یا کامپوننت برای عملکرد صحیح به موجودیت دیگری نیاز دارد. این مفهوم در طراحی معماری سیستم های پیچیده و مدیریت پیچیدگی آن ها نقش اساسی دارد. وابستگی ها می توانند در سطوح مختلف از کد منبع تا معماری سیستم وجود داشته باشند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در برنامه نویسی: وابستگی بین کلاس ها در شیءگرایی. در مدیریت بسته: وابستگی های کتابخانه ای در npm, pip, maven. در معماری: وابستگی بین میکروسرویس ها. در پردازش داده: وابستگی های بین وظایف در Pipeline. در شبکه: وابستگی سرویس ها به زیرساخت های خاص. در DevOps: وابستگی های محیط اجرا.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
وابستگی یک برنامه Python به کتابخانه requests. وابستگی یک سرویس پرداخت به سرویس احراز هویت. وابستگی یک وظیفه MapReduce به خروجی وظیفه قبلی. وابستگی یک برنامه به نسخه خاصی از Java Runtime. وابستگی یک کامپوننت React به Redux برای مدیریت حالت.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، مدیریت وابستگی ها کلید کاهش پیچیدگی سیستم است. در طراحی میکروسرویس ها، وابستگی های بین سرویس ها باید به حداقل برسد. در CI/CD، وابستگی های ساخت باید به دقت مدیریت شوند. در تست نرم افزار، وابستگی ها نیاز به Mocking دارند. در تحلیل سیستم، نمودارهای وابستگی به درک روابط کمک می کنند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم وابستگی از اولین روزهای برنامه نویسی ماژولار در دهه 1960 وجود داشت. در دهه 1990 با ظهور شیءگرایی اهمیت بیشتری یافت. امروزه با معماری های توزیع شده و اکوسیستم های کتابخانه ای بزرگ، مدیریت وابستگی ها به حوزه پیچیده ای تبدیل شده است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
وابستگی با Coupling (درجه اتصال بین ماژول ها) و Association (رابطه ضعیف تر بین موجودیت ها) متفاوت است. همچنین با Aggregation که رابطه جزء-کل را نشان می دهد تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Java با import بسته ها. در Python با عبارت import. در JavaScript با require یا import. در C++ با #include. در ابزارهای ساخت مانند Maven و Gradle با تعریف وابستگی ها در فایل پیکربندی. در معماری با الگوهای Dependency Injection.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: وابستگی ها همیشه مضر هستند (در حالی که بعضی وابستگی ها ضروری اند). چالش اصلی: یافتن تعادل بین استفاده از وابستگی های مفید و جلوگیری از پیچیدگی بیش از حد.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت مؤثر وابستگی ها مهارت کلیدی در توسعه نرم افزارهای قابل نگهداری است. در آموزش معماری نرم افزار، تفاوت بین انواع وابستگی ها و روش های مدیریت آن ها باید به وضوح توضیح داده شود.