حیز، (حاشیۀ فرهنگ اسدی)، مخنث، (برهان) (فرهنگ اسدی)، بغا، (حاشیۀ فرهنگ اسدی)، حیز نیز گویند اما به زبان پهلوی حرف حا، کم آید، (حاشیۀ فرهنگ اسدی)، مخنث و پشت پائی، در فارسی ’های’ هوز با ’حای’ حطی بدل میشود، (برهان) : گفتم همی چه گویی ای هیز گلخنی گفتا که چه شنیدی ای پیر مسجدی، عسجدی، چه زنی طعنه که با هیزان هیزند همه که توئی هیز و توئی مسخره و شنگ و مشنگ، خطیری (از فرهنگ اسدی)، ، به لغت پهلوی، دول گرمابه بان، (فرهنگ اسدی) (برهان)، که بدان آب بر اطراف حمام ریزند و شست و شو دهند و در این زمان به دولچه معروف است، (برهان)
