شخصیت عمده کمدی خسیس اثر مولیر. هارپاگون شخصیت قابل ستایش خسیسی است که مولیر با آفریدن وی خست را به بهترین وجهی تجسم بخشیده است. لئامت و صرفه جویی وی از چیزهای جزئی، خشونتش برای برتری، و ترسش از اینکه مبادا فریبش بدهند و لختش کنند خنده آور است. از طرف دیگر شخص نفرت انگیز و تأثرآوری میباشد، زیرا که وظایف پدری و تمام مهر و محبت خانوادگی را قربانی خستش میکند. مولیر برای بهتر نشان دادن و برجسته کردن خودپرستی و سودجویی هارپاگون وی را عاشق میکند، اما این عشق پیرانه نمایشی از خست است و جز آن چیزی نیست. خلاصۀ نمایشنامه: هارپاگون رباخوار، ندیده و نشناخته ناگهان عاشق دختر جوانی به نام ’ماریان’ میشود و دختر خود را که ’الیز’ نام دارد میخواهد بی آنکه یک شاهی خرج کند بدون جهیز به ازدواج اصیل زادۀ پیر و ثروتمندی درآورد، اما پسرش ’کلئانت’ که ’ماریان’ را دوست میدارد با ’والر’ برادر ’ماریان’ که عاشق ’الیز’ است و به خاطر همین عشق پیشکار ’هارپاگون’ شده است همدست میشود. ’لافلش’ نوکر ’کلئانت’ جعبه ای را که ’هارپاگون’ هزار سکۀ طلا در آن نهاده و مخفی کرده است میدزدد، و با ’هارپاگون’ شرط میکند که اگر وی از ازدواج با ’ماریان’ صرف نظر کند پول ها را به وی بازگرداند. در پایان نمایشنامه ’ماریان’ با ’کلئانت’ و ’الیز’ با ’والر’ ازدواج میکند. این نمایشنامه چنانکه گذشت در پیرامون خست فوق العادۀ هارپاگون دور میزند و مانند هر اثر کلاسیک دیگر که صفتی از صفات انسانی را برجسته میکند خست هارپاگون، عادات و رفتار همه اشخاص دیگر نمایشنامه را تحت الشعاع قرار می دهد
