نام جایی است. این کلمه را سوزنی در شعر زیر آورده است: امیر سانخ گویند منعم است به بلخ ز حد سانخ املاک اوست تا اوبخ در گشاده و خوان نهاده او دارد گذشته گوشۀ دستارش از حصار ونخ. سوزنی. در معجم البلدان ونخ با خای معجمه نیامده ولیکن ونج هست و گوید: ونج معرب ونه، روستایی است از نسف. مرحوم دهخدا در یادداشتی آرند: گمان می رود ونج با جیم یاقوت همان ونخ با خای معجمۀ سوزنی باشد و کاتب غلط کرده است، چه سوزنی این کلمه را در قصیده ای به قافیۀ خای ماقبل مفتوح آورده است و تعریب ونه به ونخ نیز استبعادی ندارد چنانکه ’اوبه’ نیز ’اوبخ’ شده است و ’کامه’ ’کامخ’. (از یادداشت مرحوم دهخدا)
