معنی نوریاب نوریاب (رَ) نوریابنده. نورگیرنده. مستنیر: مشعل ماه از رخ او نوریاب شعلۀ مهر رخ او دورتاب. کاتبی. تا بود از شعشعۀ آفتاب سطح معلای فلک نوریاب. (از حبیب السیر) لغت نامه دهخدا
