نواختن. نوازش کردن. تفقد و مهربانی کردن: جهاندار او را به شیرین زبان نوازید و بنشاند اندرزمان. فردوسی. بدان کو به سال از شما کهتر است به مهر و نوازیدن اندرخور است. فردوسی. نوازیدن شهریار جهان از آن گونه شادی که رفت از جهان. فردوسی. نوازیدن شاه پیوند اوی همی گفت آزادی و بند اوی. فردوسی. ز کهتر پرستیدن و خوشخوئی است ز مهتر نوازیدن و نیکوئی است. اسدی. سپهبدنوازیدش و داد چیز همیدون بزرگان و مهراج نیز. اسدی. نشاند و نوازیدش و داد جاه همی بود از آنگونه نزدیک شاه. اسدی. ، نواختن آلات طرب: بینی آن رود نوازیدن با چندین کبر بینی آن شعر سراییدن با چندین ناز. فرخی. مرا از نوازیدن چنگ خویش نوازشگری کس به آهنگ خویش. نظامی
