حلوائی است که آن را از آرد و شکر با عسل و دوشاب پزند و مغز گردکان و بادام و پسته و امثال آن داخل کنندو قند سوده و مشک و گلاب بر آن پاشند و خورند و بعضی گویند میوه های خشک شده داخل کنند. (برهان قاطع). و رجوع به رشیدی و آنندراج و انجمن آرا شود: آتشین رویم ز حلوای شکر وز نمکزی می رود دودم به سر. بسحاق. کاینک از صحن حلاوات برون می آید کاک و فرنی و نمکزی ز بر شیرین کار. بسحاق
