معنی نعظ نعظ (تَ) برخاستن نره. (آنندراج). بلند شدن ذکر. قیام الذکر. (تاج المصادر بیهقی). نعوظ. (منتهی الارب). نعظ. (منتهی الارب) (متن اللغه). و اسم از آن نعظ است. (متن اللغه)نعوظ. نعظ. (منتهی الارب). برخاستن ذکر. رجوع به نعظ شود لغت نامه دهخدا
