معنی نبایوت
- نبایوت (نَ)
- نبایوط. مؤلف قاموس کتاب مقدس آرد: نبایوت (بمعنی محل های مرتفع) اول زادۀ اسماعیل است و از قراری که میگویند اولاد وی در بلاد عرب سکنی ورزیدند در نزدیکی وادی موسی، و گویند نباطیان که در تواریخ یونان و روم مذکورند اولادۀ نبایوت بوده اند. (از قاموس کتاب مقدس ص 870)