فرومایگی. پستی. نامردی. دنائت. ناکسی. نااهلی. بی مروتی. دون و پست فطرت و بدسرشت بودن. آئین مردی و مردمی نداشتن و ندانستن. عمل و صفت نامردم: ترا فضیلت بر خویشتن توانم دید ولیک فضلت نامردمی و بی خطری است. آغاجی. همه بد سگالید و با کس نساخت به کژّی و نامردمی سر فراخت. فردوسی. نامردمی نورزی، ورزی تو مردمی ناگفتنی نگوئی، گوئی تو گفتنی. منوچهری. شه راه مردمی است سبیل الرشاد تو زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی. سوزنی. ، بی رحمی. سنگدلی. (ناظم الاطباء) : مساز عیش که نامردمی است طبع جهان مخور کرفس که پرکژدم است بوم و سرا. خاقانی. بسی گور کز دشتبانان گم است ز نامردمیهای این مردم است. نظامی. جداگانه در روغن هر خمی فکنده ز نامردمی مردمی. نظامی. همه تخم نامردمی کاشتی ببین لاجرم تا چه برداشتی. سعدی. ، گستاخی. بی ادبی. درشتی. (ناظم الاطباء) : زآن می ترسم که از ره بدسازی وز غایت نامردمی و طنازی. ؟ (از لباب الالباب). ، بی حمیتی. بی همتی. نامردی: اما بدان که روزه طاعتی است که به سالی یک بار باشد، نامردمی بود تقصیر کردن. (قابوسنامه چ یوسفی ص 18)
