آن که از خدا نترسد. (آنندراج). کسی که از خدا نمی ترسد. (ناظم الاطباء). غیرمتقی. ناپرهیزگار. که پرهیزگار و خدا ترس نیست: ترسم از قهر ناخداترسان زآن سبب در خدا گریخته ام. خاقانی. خدا ترس را سازگار است بخت بود ناخداترس را کار سخت. نظامی. شه شنیدم که داشت دستوری ناخداترس و از خدا دوری. نظامی. طلب کردم از پیش و پس چوب و سنگ که ای ناخداترس بی نام و ننگ. سعدی. سیاهان براندند کشتی چو دود که آن ناخدا ناخداترس بود. سعدی
