افزون کننده. (غیاث) (آنندراج). آنکه چیزی را افزون می آورد. (ناظم الاطباء) ، آنکه باقی میگذارد از چیزی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، نیکویی کننده. (غیاث) (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فضل کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مهترانند مفضل و هر یک اندر افضال جاودانه زیاد. مسعودسعد. نیکی و سخاوت کن و مشمرکه چو ایزد پاداش ده و مفضل و نیکوشمری نیست. سنائی. زآنکه هم محسن است و هم مجمل زآنکه هم مکرم است و هم مفضل. سنایی (حدیقهالحقیقه ص 99). برکه شمرم خلق توای مهتر مکرم پیش که کنم شکر تو ای خواجۀ مفضل. سنائی (دیوان چ مصفا ص 196). مفضلا، مقبلا، گشاده دلا منعما، مکرما، گشاده کفا. سوزنی. در عهود ماضی... پادشاهی بوده است عالم و عادل و مقبل و مفضل. (سندبادنامه ص 134). صبوری کن مکن تیزی ز شمس الدین تبریزی بشرخسبی ملک خیزی که او شاهی است بس مفضل. مولوی (کلیات شمس چ فروزانفر ج 3 ص 150)
