ابن منصور بن قائم بن مهدی عبیدالله فاطمی عبیدی، ملقب به المعزلدین الله (معز فاطمی) صاحب مصر و افریقیه (319-365 هجری قمری) یکی از خلفای فاطمی مصر است. در ’المهدیه’ مغرب به دنیا آمد و به سال 341 هجری قمری پس از درگذشت پدرش به خلافت رسید و سردار خود ’جوهر’ را با سپاهی گران برای سرکوبی گردنکشان به بلاد مغرب فرستاد و او ’فاس’ و ’سجلماسه’ را بگشود و بلاد افریقیه (به جز ’سبته’ که در تصرف بنی امیۀ اندلس باقی ماند) مطیع وی شدند. هنگامی که خبر مرگ کافور اخشیدی فرمانروای مصر به او رسید ’جوهر’ را به سوی مصر روانه ساخت و او مصررا فتح کرد. (به سال 358 هجری قمری). و حدود شهر ’قاهره’ را بنا نهاد (359-361) و آن را ’قاهرۀ معزیه’ نامید. معد به سال 361 ’بلکین بن زیری صنهاجی’ را از جانب خود به حکومت افریقیه گماشت و خود از ’منصوریه’ (مرکز حکومت خود در مغرب) خارج شد و به سال 362 واردقاهره گردید. و قاهره بعد از این تا آخر فرمانروایی فاطمیان مقر حکومت این سلسله شد. وی مردی عاقل و دوراندیش و دلیر و ادیب بود و اشعار لطیفی بدو منسوب است. ابن هانی اندلسی او را مدح کرده است. (از اعلام زرکلی ج 8 چ 2 ص 179). و رجوع به همین مأخذ و وفیات الاعیان چ محمد محیی الدین عبدالحمید ج 4 صص 312-316 شود ابن ابی الفتح نصرالله بن رجب معروف به ابن صیقل جزری، مکنی به ابی الندی و ملقب به شمس الدین، صاحب ’المقامات الزینیه’ است. وی به سال 701 هجری قمری درگذشت. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ابن علی، مکنی به ابوتمیم: بیرون برد از سر بدان مفتعلی شمشیر خداوند معدبن علی. ناصرخسرو. و رجوع به ابوتمیم معدبن علی شود
