معنی مطحیه مطحیه (مُ طَحْ حیَ) بقله مطحیه، ترۀ روئیده بر زمین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). مطحّی. گیاهی که میروید و می پوشاند روی زمین را. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
