نائینی. از شاعران قرن یازدهم هجری و اصل وی از قصبۀ نائین بوده ولی در اصفهان می زیسته. در برخی از علوم، خاصه علم رمالی متبحر بوده و طبعش به مطایبه رغبتی کامل داشته با آنکه زیاده از هفتاد سال عمر داشته به هزلیات می پرداخته است به مضمون الهزل فی الکلام کالملح فی الطعام. اینک چند بیتی از یک مطایبۀ او: به کوچه ای گذرم بود چون نسیم سحر فتاده در ره من عکس ماهی از منظر ز اضطراب سراسیمه هر طرف دیدم چو آفتاب نمودار شد یکی دختر به گوشه ای بنشستم دو چشم خون پالا گهی ستون زنخ دست و گه به زانو سر... خموش باش مصاحب که در دیار هوس از این مطایبه شد کام مرد و زن چو شکر حکیم سوزنی از گفته منفعل گردد اگر کند به سمرقند این قصیده گذر. (از مجمعالفصحاء چ مصفا ج 2 بخش 1 ص 70 و 71). و رجوع به آتشکدۀ آذر ص 201 و فرهنگ سخنوران شود
