معنی مستبطیٔ مستبطیٔ (مُ تَطِءْ) نعت فاعلی از استبطاء. بطی ٔشمارنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبطاء شود لغت نامه دهخدا
