معنی مربغ مربغ (مُ بِ) کسی که گذارد شتران را تا به وقت یا بی وقت آب خورند. (آنندراج). آن که شتران را رها می کند که به میل و خواهش خود آب خورند. (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از ارباغ. رجوع به ارباغ و ارباع و مربغه شود لغت نامه دهخدا
