معنی مراقعه مراقعه (شُ) پیوسته خوردن می. (منتهی الارب). ملازم خمر بودن. دائم می خوردن. (ازمتن اللغه). مقلوب معاقره است. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از منتهی الارب). رجوع به معاقره شود لغت نامه دهخدا
