جمع واژۀ محدث (در حالت نصبی و جری). - شعرای محدثین، طبقۀ شعرای پس از مولدین. از معاریف آنان اند ابراهیم بن هرمه، ابن اذنیه، ابونواس، ابوالعتاهیه، طفیل الکنانی، سلم الخاسر، ابن میاده. صالح بن عبدالقدوس، ابوعیینه، عباس بن احنف، عتابی، اشجعالسلمی، عکوک، ابن ابی زرعه الدمشقی، ابوالشیص، حمدونی، عتبی، دعبل الخزاعی، اسحاق بن ابراهیم موصلی، ابراهیم بن اسحاق موصلی، ابوعلی البصیر، ابوتمام الطائی، ابوعبادهالبحتری، ابوالطیب المتنبی، ابن بسام، سری الموصلی، ابی الفتح کشاجم، ابوالفتح العبسی، ابوالفرج الببغاء، ابن الساعاتی، ابن قلانس، و أواء الدمشقی، عفیف تلمسانی و پسر او، ابن سنا ملک، ابن شمس الخلافه، ابن النبیه و صفی الدین الحلی و مانندآنان. (یادداشت مرحوم دهخدا)
