معنی متذیٔ متذیٔ (مُتْ تَ ذِءْ) از ’وذء’، عیب و سرزنش پذیرنده. (آنندراج). عیب کرده شده و ملامت شده و سرزنش پذیرفته. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتذاء شود لغت نامه دهخدا
