معنی متذیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

متذیٔ(مُتْ تَ ذِءْ)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ ذَیْ یِ ءْ)

گوشت جدا شده از استخوان به فساد خون و جز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب). گوشت فاسد و تباه شده که از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) ، روی آماسناک. (آنندراج). روی آماسیده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، گوشت نیک پخته شده که بخوبی از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تذیؤ شود

لغت نامه دهخدا

متذیل

(مُ تَ ذَیْ یِ)

بذله پوش. (منتهی الارب) (ازاقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، آن که عمل نفس خود کند. (منتهی الارب) (آنندراج). آن که به هوای نفس خود عمل می کند. (ناظم الاطباء) ، خرامنده. (از منتهی الارب). متکبر و با جلال و عظمت و آن که ذیل وی می روبد زمین را. (از ناظم الاطباء) ، گستاخی نماینده و میل کننده. (از منتهی الارب) ، سایه افکننده. (منتهی الارب). و رجوع به تذیل شود

لغت نامه دهخدا

مخذیٔ

(مُ ذِءْ)

رام وخوارکننده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). حقیرکننده و فروتن کننده و دست آموزکننده و آنکه رام و خوار گرداند. (ناظم الاطباء). رجوع به اخذاء شود

لغت نامه دهخدا

معنی متذیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما