ابن احمد بن علی بن احمد بن عمرو مکنی به ابی الرشید و ملقب به برهان رازی از علماء ریاضی قرن ششم هجری است. اصلاً از اهل ری و مولدش بسال 530 هجری قمری در بغداد بود. به قول ابن قفطی در زمانهای نزدیک به ایام وی، او در بغداد میزیست، از بزرگان فضلاء زمان خود در حساب و خواص اعداد و جبر و مقابله و هندسه و هیئت بود، ودر اغلب علوم نظر داشت و شاگردان چندی از محضر درس وی استفاده می کردند و در ایام ناصرلدین الله متعین گردید. و با ناصر دوستی داشت و چون ناصر خواست کتبی وقف کند و در مدرسه نظامیۀ بغداد و رباط خاتونی سلجوقی بگذارد برهان رازی را مأمور اختیار کتب لازم از کتاب خانه خلافت کرد. خلاصه وی در ایام عمر محترم زندگانی کرده و مال کثیری بیندوخت و تا آخر عمر به تدریس علوم ریاضی اشتغال داشته، و از طرف ناصر به نمایندگی نزد عادل بن ابی بکر بن ایوب پادشاه که قصد تصرف بلاد موصل را کرده بود رفت، و در نصیبین عادل را ملاقات کرد و در آنجا در سال 589 وفات یافت. (از گاهنامۀ سید جلال تهرانی ص 36). و رجوع به تاریخ الحکماء قفطی شود ابومحمد جعفر بن مبشر معتزلی به سال 234 فوت کرده است. از جمله کتابهایی که به او نسبت داده شده، الحکایه والحکمی است. و رجوع به خاندان نوبختی اقبال صص 123-137 شود ابن فاتک. رجوع به ابوالوفاء و عیون الانباء و نامۀ دانشوران ج 2 ص 358 و معجم الادباء و تاریخ الحکماء شود
