ابن مبارک بن مبارک. مکنی به ابوطالب وی مردی فقیه شافعی و فاضل و زاهد و پرهیزگار بود، و در حسن خط خاصه در قلم ثلث همانندنداشت. در نهم صفر سال 585 ه. ق. درگذشت. (از معجم الادباء ج 17 ص 56-57). رجوع به غزالی نامه ص 139 شود ابن محمد بن محمد بن عبدالکریم الشیبانی جزری. رجوع به ابن اثیر و مبارک بن ابی الکریم و معجم الادباء ص 238 و اعلام زرکلی ج 1 ص 832 و نامۀ دانشوران ج 1 ص 635 شود اول و ثانی میران. مبارک اول و ثانی دو تن از خاندان سلاطین خاندیش که اولی در سال 844 و دومی در 942 حکومت کرده است. (طبقات السلاطین ص 284-285) ابن فضاله مکنی به ابوفضاله رجوع به همین کلمه و سیرۀ عمر بن عبدالعزیز و عیون الاخبار و تاریخ الخلفا و الاوراق صولی و عقدالفرید شود ابن عبدالرحمن رجوع به برک بن عبدالله و تاریخ گزیده صفحات 197 و 198 و مجمل التواریخ و القصص صفحات 292 و 293 شود
