معنی مأواگه مأواگه (مَءْگَهْ) پناه گاه. جای اقامت و سکونت. اقامتگاه. جایگه: آمد عجبش که آن چنان مرد مأواگه خود خراب چون کرد. نظامی لغت نامه دهخدا
