معنی گوشچی
- گوشچی
- ظ، از: بیغ + آل، (از یادداشت مؤلف)، پیغال، (یادداشت مؤلف)، نیزه که به عربی رمح خوانند، (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (رشیدی) (از اسدی)، نیزۀ کوتاه، (ناظم الاطباء) :
دریغ آن سر و تن روان یال اوی
هم آن تیر وآن تیغ و بیغال اوی،
(از فرهنگ اسدی)،
، پیکان، سنان، (ناظم الاطباء)