گنجایش. (شعوری ج 2 ورق 327) (ناظم الاطباء). گنجا. گنج. (شعوری ایضاً،) : تاب آن حسن که بر هفت فلک گنجایه ست جز که آهنگ دل خستۀ لاغر نکند. مولوی (ازشعوری). این کلمه با همین صورت و با شاهد فوق در فرهنگ شعوری آمده ومصحف است و صحیح مصراع دوم چنین است: تاب آن حسن که در هفت فلک گنجا نیست. مولوی (دیوان شمس چ فروزانفر ج 2 ص 140)
