معنی گپ گپ (گُ) اندرون رخ بود. عبدالله عارض گوید: روان گشته دائم دو چیز از جهان شد ز دو چشم کوری ز دو گپ لالی. (فرهنگ اسدی ص 28) لغت نامه دهخدا
