مولانا شمس الدین محمد بن احمد الحکیم، عالم و عارف و صوفی بود و در علوم و فروع اصول ممارست داشت و در معقول و منقول تألیفاتی دارد، قطب الدین محمود بن مسعود بن مصلح شیرازی از شاگردان وی بود، او راست: کتاب الهادی فی النحو، وی را قصایدی نیز هست که دلیل به کثرت فضل و علو همت و وفور علم و حکمت اوست، (از شدالازار چ قزوینی ص 110 و 111)، و رجوع به همین مأخذ ص 110 و 111 و 492 و 498 شود
