کیاص المشی، آنکه در رفتار مابین هر دو ران او دوری و در باطن ران نرمی و فروهشتگی باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) : انه لکیاص المشی، یعنی به درستی که او طوری راه می رود که مابین دو ران وی دوری و در باطن رانهایش نرمی و فروهشتگی است، و این کنایه است از سرعت سیر. (ناظم الاطباء). انه لکیاص المشی، هر دو ران وی نرم است در رفتن یعنی تیزرو است. (از اقرب الموارد)
