معنی کن
- کن (کِ)
- به معنی بخیه باشد که خیاطان بر جامه و امثال آن زنند و آن را به عربی غرزه گویند. (برهان) (آنندراج). بخیه که آن را کله نیز گویند. (رشیدی). بخیه و آجیده ای که در جامه می زنند. (ناظم الاطباء) ، در ترکی به معنی پس و عقب. (غیاث) (آنندراج) ، پیلۀ کرم ابریشم، وسط، حیاط خانه. (ناظم الاطباء)