میرحسن... از سادات تربت و در شاعری و شکسته نویسی استاد بود. از تربت به هند رفت و در درگاه خان خانان مورد توجه و عنایت قرار گرفت و در 1017 هجری قمری درگذشت. از اوست: چو بوی گل به گریبان غنچه بودم گم بصد فریب در این گلشنم صبا آورد. (از صبح گلشن چ سنگی ص 340) (از قاموس الاعلام ترکی ج 5 ص 3870) شاعر و از نجبای یزدخاست فارس و از شاعران عهد صفوی است. از اوست: یار اگر نازد ز بیت طاق ابرومی رسد کان دو مصرع در بیاض آفتاب و ماه نیست. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 419). و رجوع به همین کتاب شود
