چنین. یقال فعلت کذا و کذا. (منتهی الارب). کلمه ای است مرکب از ’ک’ تشبیه و ’ذا’ اشاره بمعنی مثل این و چنین. (از ناظم الاطباء). و صاحب منتهی الارب در ذیل معانی حروف آرد: کذا بر سه وجه آید: 1- دو کلمه و باقی براصل خود باشد یعنی کاف تشبیه و ’ذا’ی اشاره، مانند:رأیت زیداً فاضلاً و رأیت عمراً کذا. 2- کلمه واحدی است مرکب از دو کلمه که آن را از غیر عدد کنایه آرند کما فی الحدیث انه یقال: للعبد یوم القیامه اتذکر یوم کذا و کذا و فعلت کذا و کذا. 3- کلمه مرکبی است که آن را کنایه از عدد آرند پس موافق با این (ان ّ) است در ترکیب و بناء و ابهام و احتیاج به تمیزو مخالف است با آن از آن جهت که در صدر ننشیند و تمیزش واجب النصب باشد و بکار نرود غالباً مگر معطوف ٌعلیه. (از منتهی الارب). و رجوع به اقرب الموارد شود. - کذا و کذا، همچنین. چنین و چنین. (ناظم الاطباء). - ﷲ کذا، کلمه تعجب و مدح است که در استغراب و استعظام چیزی بکار رود. (از اقرب الموارد). - لیلهکذا، امشب و یا آن شب. (ناظم الاطباء). - هکذا، همچنین. (ناظم الاطباء). بر کذا، هاء ’تنبیه’ داخل شود و گویند: هکذا. (از اقرب الموارد). ، چندین، و هو کنایه عن العدد تنصب مابعدها علی التمییز. یقال: لی عنده کذا درهما، کما تقول عندی عشرون درهما. الکاف حرف التشبیه و ذاللاشاره. (منتهی الارب)
