در کلمه مرکب ’حوائج کاش’ اطلاق به گماشته ای میشود که مواظب ذخائر آشپزخانه یا سفرۀ شاهی است، ’دوساسی’ به این معنی پی نبرده و حتی آن را در عبارتی از نوشتۀ مقریزی که در بولاق بچاپ رسیده غلط خوانده و بجای ’کاش ’’کاس’ دانسته و من هم بهیچوجه نتوانستم اصل آن را بدانم و در این باب با آقای ’فولرس’ مشورت کردم و وی در جواب گفت: ’کاش’ مصحف کلمه عربیست مأخوذ از ’خواجه’ که فارسی است و بصعوبت میتوان بدان پی برد، نیز مقایسه شود با کلمه ’خوشکاشه’، (ذیل قوامیس عرب، تألیف دزی ج 2 ص 435)
